گفتگو با استاد پیشکسوت دانشکده دندانپزشکی؛ دوران بازنشستگی که وقف خدمت به معلولین نیازمند شد

دکتر علی حدادیان، متولد 1317 در شهر مقدس و متخصص پروتزهای دندانی (پروستودانتیکس)، یکی از قدیمی ترین و سال دارترین اساتید پیشکسوت دانشگاه علوم پزشکی مشهد است که پس از سه دهه ارائه خدمات درمانی، آموزشی و پژوهشی در این دانشگاه، در دوران بازنشستگی هم فعالیت های درمانی خود را در مسیری خیرخواهانه در آسایشگاه معلولین فیاض بخش ادامه داد و هم اکنون در آستانه سن 86 سالگی همچنان مشغول ارائه خدمات به بیماران و معلولین این مجموعه است.

دکتر حدادیان که سال های کودکی و نوجوانی را در کنار خانواده و در مناطق خواجه ربیع و نادری مشهد گذرانده است، پس از پذیرش در تنها دانشکده دندانپزشکی کشور در تهران، به این شهر عزیمت می کند و پس از گذراندن دوره شش ساله عمومی دندانپزشکی، مدت 18 ماه را به خدمت در پایگاه سپاه خاش مشغول میشود؛ دوره ای که استاد از آن به عنوان یکی از بهترین دوره های زندگی خود به لحاظ کسب تجارب مفید در حوزه کاری‌اش یاد می کند.

با بورسیه شدن دکتر حدادیان، تحصیل وی در دوره تخصصی پروتزهای دندانی (پروستودانتیکس) در کشور فرانسه آغاز میشود و از آنجا که دانشجوی جوان خود را برای خدمت به مردم و کشورش متعهد می داند، بلافاصله پس از اتمام تحصیل و علیرغم موقعیت خوبی که برای کار در اروپا دارد به کشور باز می گردد، جزئیات بیشتری از این فرایند را که دکتر حدادیان در گفتگو با وبدا بیان می کند در ادامه می خوانید: " پس از پایان تحصیلات ابتدایی در سال1332 به دلیل اینکه هنوز در مشهد و سایر شهرهای ایران دانشکده دندان راه اندازی نشده بود، برای شرکت در آزمون های ورودی دانشگاه که در دو مرحله انجام می شد به تهران رفتم، در آن زمان ابتدا یک آزمون زبان، ادبیات و هوش گرفته می شد و در صورت قبولی در این آزمون، افراد می توانستند در ازمون تخصصی هم شرکت کنند.

تصمیم و انتخاب من در ابتدا شرکت در رشته پزشکی بود، اما با وجود تعداد بسیار زیاد متقاضی برای این رشته، من و یکی از دوستانم تصمیم گرفتیم در رشته دندانپزشکی تحصیل کنیم. دوره دندانپزشکی حدود شش سال طول کشید و پس از آن من برای خدمت در سپاه بهداشت که اولین پایگاه آن در خاش تشکیل شده بود، بمدت 18 ماه به این شهر رفتم و در آنجا زندگی کردم. در طول این مدت تمام محصلین شهرستان خاش را که حدود 1800 نفر بودند معاینه کردم و تمام نکاتی که از نظر پوسیدگی در دندان ها یا ناهانجاری دندان ها وجود داشت را یاد داشت کردم. لذا از این جهت دوران خوب و پر تجربه ای بود. حتی در یک بررسی که در شهرستان خاش انجام دادم دریافتم که به دلیل کیفیت بالای آب نوشیدنی که در آن منطقه مصرف می شد پوسیدگی دندان ها در میزان کمتری قرار داشت؛ البته آب خود این منطقه شور بود و آب آشامیدنی از جای دیگری تهیه می شد.

 پس از اتمام این دوران و برگشت من به مشهد، توسط "خانم دکتر تیمورتاش رئیس وقت دانشکده دندان پزشکی مشهد" که در آن زمان در حال احداث و تکمیل شدن بود به کار در دانشکده دعوت شدم. در همین دوران فرصتی دست داد که برای گذراندن دوره تخصص پروتز به فرانسه بروم و این دوران هم به مدت دو سال نیم در پاریس طی شد. من در آن زمان متاهل بودم و دو فرزند داشتم که همسر و فرزندانم هم با من راهی فرانسه شدند.

 اما با توجه به تعهدی که به دانشکده داشتم، باید برمی گشتم و به تدریسم ادامه می دادم؛ ضمن اینکه من عاشق ایران بودم و روزشماری میکردم که هرچه زودتر دوره تمام شود و من به دانشکده خودمان برگردم. در زمان بازگشت من از فرانسه، دانشکده دندان بطور رسمی افتتاح شده بود و اولین دوره دانشجویان دندان پزشکی مشغول به تحصیل در علوم پایه بودند. البته چند ماه اول دانشکده در مکان دیگری بود و به مرور با ساخت و تکمیل واحدهای مختلف دانشکده شکل و فرم آن بیش از پیش شبیه دانشکده های فعلی شد".

 دکتر حدادیان در زمان خدمت در دانشکده دندانپزشکی مشهد، مسئولیت های مختلفی را که مهمترین آن ریاست دانشکده دندان، معاونت امور دانشجویی و نماینده استادیاران است را تجربه می کند. همچنین در طول سال های خدمت در دانشکده داوری و هدایت رساله‌ی تعداد قابل توجهی از دانشجویان دندانپزشکی را هم بر عهده دارد. این استاد پیشکسوت، پس از سال ها تلاش علمی، پژوهشی و درمانی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، در حالی به دوران بازنشستگی می رسد که احساس می کند، هنوز رسالت و دِین خود به مردم و جامعه اش را آنگونه که خود باید از آن رضایت داشته باشد، ادا نکرده و لذا دوران بازنشستگی را آغاز مسیری تازه قرار می دهد، برای ارائه خدمتی خیرخواهانه به نیازمندان معلولی که در مرکز آسایشگاه معلولین فیاض بخش، چشم انتظار انسان های فرشته خویی همچون او هستند که با حضورشان، امید به زندگی بهتر را در دلها زنده کنند.

 استاد حدادیان در مورد فعالیت های خود در این بخش هم می گوید: " خدمات درمانی ما در آسایشگاه معلولین فیاض بخش، با این شرط آغاز شد که هیچگونه ویزیتی در قبال خدمات درمانی از بیماران گرفته نشود و اکنون در این مجموعه، ما تقریبا یک تا دو جلسه در هفته حضور پیدا می کنیم و پروتزهایی را که بیماران نیاز دارند، سعی می کنیم در طول ماه آماده و در اختیارشان قرار دهیم؛ بدون دریافت هیچ مبلغی.

از نظر امکانات و ظرفیت های مکانی هم در ابتدا قابلیت های کمتری برای خدمت رسانی در آسایشگاه وجود داشت که به مرور اضافه شد، بطوریکه در حال حاضر معلولین نیازمند از سایر نقاط سطح شهر هم به این مکان با سرویس رایگان منتقل و خدمات درمانی برای آنها انجام میشود. در این فرایند اساتید دیگری از جمله دکتر تمیزی، دکتر رحمانی، خانم دکتر رکنی و بزرگواران دیگری هم ما را یاری کردند.

دکتر حدادیان که هم اکنون دارای 5 فرزند می باشد، در خصوص نقش خود در فرایند تحصیل و انتخاب شغل فرزندانش هم می گوید: " فرزندان من همگی دارای مدرک phd هستن و در طول سال های تحصیل شان هرگز به آنها برای ادامه دادن راهی که خودم طی کردم اصراری نداشتم. در واقع آنها مختار بودند تا بر اساس علائق و خواست خود انتخاب  رشته کنند و خوشبختانه در این مسیر هم موفق بودند".

این استاد پیشکسوت دانشگاه در صحبت پایانی خود، سخنی پدرانه با دانشجویان دارد که اینچنین بیان می کند: " جوانان عزیز بدانند که هر یک از ما با بودجه ای که متعلق به این کشور و مردم است تحصیل کرده ایم و بنابراین اگر قرار است خدماتی هم در قبال آن داشته باشیم، بهتر است در خدمت این مردم و کشور باشد. همچنین به نسل جوان و پزشکان عزیز توصیه می کنم که ملاحظه بیماران را به جهت شرایط مالی داشته باشند و تا حد ممکن به بیماران نیازمند خدمات دهی بیشتری داشته باشند.