سوانح رانندگی مهمترین عامل آسیب نخاعی محسوب می شود

آسیب طناب نخاع به شرایطی اطلاق میشود که نخاع به دلیل ضربات مکانیکی مانند سوانح رانندگی، سقوط از ارتفاع، فعالیت های ورزشی، تفریحی دچار آسیب شود.

عضو هیأت علمی گروه فیزیوتراپی دانشکده علوم پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد با توجه به افزایش نرخ ابتلا به آسیب نخاعی و اهمیت توانبخشی در درمان آن، اظهار کرد: نرخ ابتلا به آسیب نخاع در جهان 83 نفر به ازای هر یک میلیون نفر در سال است که در مردان 5 برابر زنان اتفاق می افتد.

دکتر افسانه زینل زاده  با بیان اینکه آسیب نخاع سالانه 2500 الی 3000 نفر در ایران را درگیر میکند که این مسئله کیفیت زندگی فرد را از لحاظ جسمی، روحی و اجتماعی متأثر می سازد خاطر نشان کرد: آسیب نخاعی بسته به اینکه کامل یا ناکامل باشند و اینکه در چه سطحی از ناحیه مهره های گردن تا کمر اتفاق بیفتد منجر به اختلال در عملکرد سیستم اعصاب خودمختار، بی حسی و فلج شدن عضلات اندام های فوقانی و تحتانی می شود. همچنین در بسیاری از موارد عملکرد سیستم های قلبی-عروقی، تنفسی، بلع نیز تحت تأثیر قرار می گیرد و افراد از عفونت های ادراری مکرر و زخم بستر نیز رنج می برند.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد تصریح کرد : بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی حوادث رانندگی و سقوط از ارتفاع از جمله شایع ترین عللی هستن که منجر به  آسیب  ستون مهره ای می شوند. در حال حاضر هیچ درمان استاندارد جراحی یا دارویی برای برگشت کامل آسیب نخاعی وجود ندارد، بنابراین رانندگی کم خطر و رعایت قوانین راهنمایی و رانندگی و انجام اصول ایمنی در فعالیتهای کاری و تفریحی می تواند تا حد بسیار زیادی احتمال بروز آسیب های نخاعی را کمتر کند. اما در صورت بروز آسیب نخاعی با ارائه خدمات توانبخشی توسط متخصصین مربوطه می توان عوارض ناشی از آسیب های نخاعی را تا حد زیادی کاهش داد.

دکتر زینل زاده بیان داشت: به طور معمول  فرد 4 تا 6 ماه پس از ابتلا به آسیب نخاع که فاز حاد را پشت سر گذاشت از بیمارستان ترخیص شده و وارد فاز مزمن می شود. در این مرحله، فرد در اوج شروع عوارض ثانویه و در نیمه راه توانبخشی قرار دارد. زندگی بعد از آسیب نخاع بسیار چالش برانگیز و پیچیده است و نیازمند حمایت و تلاش قابل توجه از سوی جامعه توانبخشی دارد تا اطمینان حاصل شود که فرد علی رغم مشکلات موجود، می تواند به نتایج مثبت در زندگی و استقلال عملکرد دست یابد.

وی افزود: مطالعات نشان می دهد که انجام تمرین و فعالیت فیزیکی، پتانسیل فرد را درفعالیت های روزمره و مشارکت اجتماعی افزایش می دهد. به طور کلی آموزش چگونگی مواجه با آسیب نخاعی، کلید درمان خواهد بود. یک درمانگر می تواند با آموزش نحوه صحیح مواجه با امور روزمره فرد را از لحاظ جسمی به مدت طولانی تری فعال نگه دارد. درمان های فیزیوتراپی مرسوم که در افراد مبتلا به آسیب نخاعی مورد استفاده قرار می گیرد شامل  استفاده از تحریکات الکتریکی،تمرین درمانی، تمرینات تعادلی، استفاده از دستگاه های هوشمند تعلیق وزن دینامیک، سیستم های رباتیک و توانبخشی از راه دور می باشد.