رشته های توانبخشی تکمیل کننده‌ی روند درمان و اغلب بیشترین سهم را از درمان بیماران دارند

 دکتر علیرضا صداقت، رئیس هیات مدیره سازمان نظام پزشکی و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، ضمن بازدید از دانشکده پیراپزشکی و توانبخشی ( واقع در مجتمع خوارزمی ) و گفتگو با مسئولان این دانشکده، در مقدمه ای پیرامون ساختار و فعالیت های سازمان نظام پزشکی مشهد و گروه های زیر مجموعه آن هم توضیحاتی را ارائه کرد، شرح این گفتگو را که در قالب پرسش و پاسخ انجام شده، در ادامه می خوانید:

وبدا: لطفا خودتان را برای مخاطبین معرفی نمایید؟

دکترعلیرضا  صداقت، فوق تخصص مراقبت های ویژه و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و رئیس هیات مدیره سازمان نظام پزشکی مشهد هستم.

وبدا: لطفا در خصوص ساختار سازمان نظام پزشکی و گروه های زیر مجموعه آن سازمان توضیحاتی ارائه نمایید؟

سازمان نظام پزشکی از سال 1383  با قانون 47 ماده ای که توسط مجلس شورای اسلامی مصوب کرد، رویکرد و ساختار جدید خودش را پیدا کرد و در همه شهرها و شهرستان های کشور، سازمان نظام پزشکی، هیات مدیره آن شهرستان را دارا است.

وبدا: اعضای هیات مدیره چند نفر هستند و بر چه اساسی تعیین می شوند؟

هیات مدیره  بر اساس جمعیت تحت پوشش و جمعیت گروه هدفش که اعضای جامعه پزشکی هستند، بین 11 تا 17 عضو دارد. بطور اولی تر(سزاوار تر) از هر کدام از هیات مدیره ها تعدادی منتخب می شوند و در مجمع عمومی سازمان نظام پزشکی عضویت دارند، که مشابه مجلس شورای اسلامی در تصمیم گیری هاست. در انتخاباتی که در مجمع عمومی برگزار می شود، حدود 25 نفر از این جمع مجمع منتخب می شوند و عالی ترین جایگاه نظام پزشکی در قانون گذاری بنام شورای عالی نظام پزشکی را تشکیل می دهند و تمام قوانینی که در حوزه صنفی یا قانونی در بحث سازمان نظام پزشکی مطرح هست، باید در شورای عالی مصوب بشود و رئیس کل هم هر 4 سال یکبار با رای مجمع تعیین می شود.

وبدا: وظایف این سازمان شامل چه مواردی است؟

سازمان نظام پزشکی عهده دار یک مجموعه ی خصوصیست و همچنین بعضی از وظایف عمومی و دولتی هم به آن محول شده است. رسیدگی به شکایات انتظامی اعضای جامعه پزشکی، صدور مجوز  فعالیت و صدور پروانه های فعالیت مطب ها جزو وظایف عمومی این سازمان هست.

اما اگر بطور خاص بخواهم سوال حضرتعالی را پاسخ بدهم، باید جامعه پزشکی را تعریف کنم... در بعضی از نوشته ها می بینیم؛ بجای پزشکان از کلمه جامعه پزشکی استفاده می شود که عمومیت بیشتری دارد و کامل تر می تواند جامعه پزشکی را تعریف کند. جامعه پزشکی شامل مجموعه‌ای از انواع رشته های تخصصی مثل پزشکی، دندانپزشکی، داروسازی و تمام مجموعه‌ی علوم آزمایشگاهی از قبیل پاتولوژیست ها و بعضی از رشته های تک رشته ای مثل انگل شناسی و قارچ شناسی است. همچنین رشته هایی که شاید کمتر مورد توجه قرار می گیرد، ولی جزو حیطه سازمان نظام پزشکی و جامعه پزشکی است از جمله؛ رشته مامایی  و رشته های پروانه دار مثل رشته فیزیوتراپی، بینایی سنجی، شنوایی سنجی یا شنوایی شناسی، گفتاردرمانی، کار درمانی، تغذیه و رشته کمتر شناخته شده اروتز و پروتز.

بطور کلی مجموعه عزیزانی که در حوزه علوم پزشکی می توانند با داشتن پروانه مطب، مجوز فعالیت در بخش خصوصی را داشته باشند؛ اصطلاحا بعنوان جامعه پزشکی شناخته می شوند. حال سوالی اینجا مطرح می شود این است که آیا همکاران و دوستان ارجمند ما در گروه پرستاری، جزو گروه جامعه پزشکی نیستند؟ و پاسخ ... بله، دقیقا این عزیزان جزو جامعه درمانگر ما هستند ولی با توجه به کثرت آنان در کل کشور و رشته هایی مثل رشته های اتاق عمل یا بیهوشی دهنده ها، در واقع زیر لوای سازمان نظام پرستاری فعالیت صنفی را دارند.

وبدا: لطفا در خصوص علت  حضور بالاترین مقام اجرایی و مدیریتی سازمان نظام پزشکی مشهد و هیات مدیره این سازمان،  در مجتمع آموزشی شهید خوارزمی، توضیح بفرمایید؟

بله... ابه دعوت دوست و برادر عزیزم، جناب آقای دکتر داود سبحانی راد، رئیس دانشکده علوم پیراپزشکی و توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در خدمت معاونین، اعضای هیات علمی، اساتید و همکاران دانشکده بودیم و حضور هیات مدیره و اعضای سازمان نظام پزشکی در این جلسه، فرصت خوبی ایجاد کرد تا از نزدیک با امکانات و تجهیزات و رشته های دانشکده آشنا شویم.

رشته های پیراپزشکی و توانبخشی ( همان طور که عرض شد) جزو رشته های جامعه پزشکی هستند و اگر کل روند بهداشت و درمان را به 3 قسمت کلی" پیشگیری، درمان و پس از درمان" تقسیم بندی بکنیم؛ درصد بالایی از اقدامات پس از درمان، بطور کامل در اختیار رشته های توانبخشی قرار می گیرد.

هیچ درمانی بجز بعضی موارد خاص و حاد، وجود ندارد که با پروتکل های پس از درمان کامل نشود و رشته های توانبخشی عملا تکمیل کننده روند درمان و بعضی از اوقات بیشترین سهم درمان را در یک بیماری به خود اختصاص می دهند. شما تصور کنید ما در کشوری هستیم که خطر پیری و سالمندی بطور جدی تهدیمان می کند و در سال های آتی با این روند افزایش جمعیت بدانید که یکی از پیرترین کشورهای شاید منطقه و حتی شاید در دنیا باشیم.

از سوی دیگر، کشور ما بسیار مهاجرپذیر است و مهاجرینی که به کشور ما می آیند ممکن است بیماری های متفاوتی داشته باشند و خیلی از این مهاجران برای درمان بیماری هایشان، کشور ما را که از لحاظ پزشکی شرایط قابل توجهی و مناسبی دارد انتخاب می کنند. این در حالی است که جمعیت نزدیک به 85 میلیونی ما نیز نیازمند خدمات پزشکی در رشته های تخصصی مختلف هستند.

وبدا: اهمیت و کارکرد رشته های توانبخشی از نگاه شما تا چه حد است؟

رشته های توانبخشی ( رشته هایی که بنده به اختصار اسامی شان را اشاره کردم ) رشته هایی هستند که کیفیت زندگی را بطور کامل تغییر می دهند. شما تصور کنید، بیماری که به دنبال یک سکته مغزی روند درمان حادش را در بیمارستان و ICU سپری کرده و با نقص هایی که در امر حرکتی یا حسی دارد، باید راهی منزل شود، حال سوال بیمار از ما این است که آیا او می تواند دوباره راه رفتن را تجربه کند و حس هایش را به دست آورد؟ اینجاست که بحث توان بخشی و گسترش روز افزون این رشته در دنیا و پیشرفت های علمی، آموزشی و پژوهشی که در این رشته در حال اتفاق افتادن است، نظر ما را جلب می کند. اکنون بیماران ( شاید  )کمتر به عواقب حرکتی و معلولیت ها و محدودیت هایی که بعد از یک سکته مغزی برای آنها اتفاق می افتد، فکر می کنند و خوشبختانه پیشرفت ها را هر روز در کل دنیا و کشور عزیزمان بدلیل گسترش مراکز توانبخشی و فیزیوتراپی می بینیم و از نزدیک شاهد امکانات مناسب و خدمات مطلوب در این حوزه هستیم. گزارشی که آقای دکتر سبحانی و همکارانشان آماده کردند را شنیدیم و با مجموعه دانشکده که تازه تاسیس هست و در یک مساحت قابل توجهی بنا نهاده شده آشنا شدیم. همچنین با رشته های مختلف تحصیلی؛ هم در جزء پیراپزشکی و هم در جزء توانبخشی بود و البته ماهم نقطه نظرات خود را خدمت دوستان در دانشکده علوم پیراپزشکی و توانبخشی ارائه دادیم.

وبدا : با علم به اینکه یک فرد علمی و تحصیل کرده و پیگیر هستید و منابع علمی مختلف دنیا را مطالعه و  استناد می کنید، جایگاه دانشکده علوم پیراپزشکی  و توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد را بعد از این بازدید و  توضیحات، که شنیدید نسبت به دانشکده های همتراز آن در کشور در چه سطحی می بینید؟

بطور کلی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از لحاظ شاخص های آموزشی و پژوهشی در چند سال گذشته درکشور خوش درخشیده است . البته من این نکته را اشاره کنم که، ما گاهی اوقات رنکینگ و یا سطح بندی ارتقاء و خدمات آموزشی و پژوهشی را از دیدگاه های مختلفی نگاه می کنیم. خب شاید موثرترین نوع نگاه به مسائل آموزشی و پژوهشی که در دنیا مطرح می شود" تاثیر آموزش و پژوهش  در درمان هست" یعنی آیا ما توانستیم علم تولید کنیم؟ علم تولید کردن، به معنای چاپ کتاب و مقاله نیست. یعنی چه میزان از آن علم و دانش به تمرین یا به عمل تبدیل شده که همان درمان کردن در حوزه پزشکی هست و در درمان چقدر موثر بوده و چه پیشرفت هایی را در پیشگیری ایجاد کرده است.

متاسفانه ارزیابی تقریبا در کشور ما مدت های زیادی هست که به فراموشی سپرده شده و معمولا در قالب چک لیست های آموزشی و پژوهشی رنکینگ و رتبه بندی انجام می شود. گزارشی که همکاران ارائه دادند دارای نکات ارزشمند مثبتی بود و هم جای نکات قابل بهبود از بابت اینکه با این همه پتانسیل که وجود دارد.

 دوستان همکار ما در رنکینگی که پیش بینی کرده بودند، جایگاه دانشکده علوم پیراپزشکی و توانبخشی می تواند جزو 3 تا 4 دانشکده اول کشور باشد و باتوجه به محدودیت هایی که امروز اشاره کردند ( مانند بحث جداسازی دو دانشکده پیراپزشکی و توانبخشی که هم بتوان تخصیص منابع و هم تخصیص بودجه بهتری داشت و هم تمرکز بیشتری برای فعالیت موجود مخصوصا در بحث توانبخشی ) ، جایگاهی که امروز در کشور داریم جایگاهی است که جای کار بیشتری وجود دارد و البته جای تفکر و تامل نیز وجود دارد که ما با وجود یک دانشگاه مادر و بعنوان یک قطب در کشور و کلان منطقه، در چه جایگاهی قرار گرفته ایم و بعضی از دانشگاه هایی که اصطلاحا تیپ 2 به آنها گفته میشود، در این رنکینگی که عرض کردم؛ براساس چک لیست، براساس شمارش، براساس ارائه مقالات و یا کارهای آموزشی و پژوهشی رتبه ای دارد که تامل برانگیز است. البته دوستان در گزارشی که ارائه دادند، در صورتی که تمام پتانسیل های موجود  به واقعیت بپیوندد و از حالت بالقوه به بالفعل تبدیل بشود جایگاه این دانشکده در 3 دانشکده اول کشور خواهد بود و ما این پتانسیل را  در اینجا مشاهده کردیم.

وبدا: در توضیحات جنابعالی پیرامون رشته های علوم پیراپزشکی توضیحاتی دادید  و حالا به عنوان پزشک درمانگر و به عنوان یک مقامی که مرتبط هستید با پزشکان در استان در حوزه ی پزشکی  و رشته های مختلف علوم پزشکی، لطفا جایگاه علوم پیراپزشکی و توانبخشی را در حوزه بهداشت و درمان بیشتر به برایمان تبیین کنید؟

 نگاه جامع نگرانه به بحث درمان نکته ی بسیار مهمی است؛ نگاهی که جامعیت داشته باشد درمان را فقط در یک پزشک درمانگر یا یک جراح  و یا یک متخصص درمان بیمار نمی بیند. نگاه جامع، نگاهی است که از سطح پیشگیری شروع می شود و تا پس از درمان یا توانبخشی ادامه پیدا می کند. دراین مجموعه افراد تاثیر گذار بسیاری در امر درمان حضور دارند. در بیمارستان ها بویژه در دوران بحران هایی که پشت سر گذاشتیم و یا در شرایطی که همیشه برای درمان بحران هست این را اشاره کنم، اگر من درمان را بصورت بحران نبینم، هیچ وقت  آمادگی لازم را برای مقابله با بحران ها ندارم، این بحران می تواند فردی یا جمعی باشد، مثل بحرانی که در سال های گذشته بر ما گذشت.

شما در بیمارستان ها و در مراکز درمانی هیچ وقت یک پزشک را به تنهایی پشت یک میز نمی بینید که دارد اقدامات درمانی را مدیریت می کند حتی در مراکز خصوصی  و در کلینیک های فردی، بلکه همیشه می بینید که یک پزشک در کنارش پرستار و یا یکی از ارائه کنندگان دیگر خدمات وجود دارد، مثل یک کارشناس تغذیه، مثل یک همکار فیزیوتراپیست، مثل یک همکار بینایی سنجی در کنار یک همکار چشم پزشک، پس این نشان می دهد که درمان امری فردی نیست و قطعا مثل تمام اتفاقات اجتماعی که اطراف ما هست.

در واقع درمان از یک حلقه، از یک تشکلی از افراد با تخصص های مختلف تشکیل می شود. میزان تاثیر گذاری اینها هم یک نکته جالبی اینجا هست که ارتباط مستقیم با بهایی که چه فرد چه دولت و چه بیمه برای خدمات می پردازد، ندارد. لذا امکان دارد که سیستم خرید خدمات ما چه دولت، چه فرد خصوصی و چه بیمه، خدمات از این عزیزان را با قیمت بالاتری خریداری بند که این دلیل آن نمی شود ما  بگوییم فرد در آن پروتکل درمانی موثرتر بوده است.

در درمان یک بیمار در ICU ( از تخصص خودم مثال می زنم ) از فردی که آزمایش های ما را به آزمایشگاه می رساند و در زمان مناسب بتواند جواب آزمایش را بدست ما برساند تا در روی صفحه کامپیوتر ببینیم و اقدام درمانی که شاید ثانیه ها و دقایق برایش مهم باشد و به آن جواب آزمایش وابسته باشد! شما چطور می توانید نقش آن فرد را ( کمک بهیار  و یا آن فرد خدمه ای که در بیمارستان در حال انتقال این آزمایشات هست) در سیستم درمانی نادید بگیرید. چطور می توانیم در بیماری که در خونریزی بسیار شدیدی در بخش مراقبت های ویژه و یا در اتاق عمل و یا در بخش نیاز به خون دارد، آن سرعت عملی که در انتقال آزمایش همکاران عزیز من در آزمایشگاه، در پاسخ در گروه خونی، در کراس مچ ،در آماده کردن خون و فردی که این خون را منتقل می کند به مرکز درمانی، به بخش و عزیزان پرستار ( که با دقت و با بررسی خطرات یک انتقال خونی که همه می دانند این انتقال خون را انجام می دهند، کدام از اینها نقش پر رنگتری در احیای بیمار در خونریری حاد دارد)، واقعا اگر ما بخواهیم برای اینها نمره گزاری کنیم، چک لیست تهیه بکنیم و براساس آن خدماتشان را خریداری کنیم، آیا دید ما به ارائه خدمت و خرید خدمت تغییر پیدا نخواهد کرد.

بنابراین تمام بخش های درمانی ما یک کار تیمی و جمعی و گروهی را انجام می دهند. در این بین همکاران ارزشمند گروه پرستاری نقش بسیار مهمی را بویژه در ارائه خدمات پرستاری در بیمارستان ها و این روزها با فعالیت هایی که در منازل دارند و خدمات پرستاری را در منازل ارائه می دهند از این قاعده و از صحبت هایی که عرض شد، مستثناء نیست. همکاران ما در گروه های پیراپزشکی و بویژه توان بخشی هم قطعا ارائه خدماتشان به ارتقای کیفیت زندگی می انجامد.

فقط نکته قابل توجه این هست که رشته های توانبخشی شاید به اندازه سایر رشته های پزشکی یا رشته های دیگر جامعه پزشکی شناخته نشده است. فرض بفرمایید همکاران ما در رشته بینائی سنجی و اپتومتری که شاید بیشتر شناخته می شوند، اگر در مورد کار آنها از جامعه پزشکی و مردم سوال کنید، می بینید که خدمات این عزیزان را در تجویز یک عینک فقط خلاصه می کنند، در حالیکه اگر شما وارد این رشته تخصصی بشوید؛ در کنگره های علمی شان که بنده افتخار داشتم، خدمتشان باشم، 3 یا 4 روز برنامه علمی فشرده دارند و مباحث علمی و تخصصی مهمی را در آن بحث می کنند. لذا نقص از ماست که نتوانستیم این رشته را در سطح جامعه معرفی کنیم. حتی به دیگر همکارانمان در گروه های پزشکی... این در مورد رشته شنوایی شناسی. در مورد رشته گفتار درمانی، بویژه رشته کار درمانی(سابق به این رشته ارتوپد فنی می گفتند) که کمتر شناخته شده و مغفول مانده و نیز در مورد رشته تخصصی بسیار ارزشمند ارتوز پروتز و در مورد همکارانمون در گروه های مختلف رشته تغذیه نیز هست.

وظیفه همه ما، ( اعم از روابط عمومی ها، دوستان شما و همکاران ما در سازمان نظام پزشکی ) این است که مردم را با حیطه کاری و وسعت خدماتی که دوستان عزیزمون در رشته های مختلف توانبخشی می توانند، ارائه بدهند؛ آشنا بکنیم.

وبدا: لطفا نظرتان را در مورد جذب اساتید جوان، جهت مباحث علمی، آموزشی و پژوهشی بیان فرمایید؟

خوشبختانه در گزارشی که امروز آقای دکتر سبحانی ارائه دادند، خبر های خوبی بود. نزدیک به حدود 50  عضو هیات علمی و استاد در دانشکده وجود دارد و از این تعداد نزدیک 80 درصد، اساتید جوان هستند و قرار است ان شاء الله از مهرماه سال جاری یکی از اساتید جوان در پروسه مهاجرت معکوس  از یکی از کشورهای غربی به کشور برگردد و در دانشکده مشغول فعالیت شود. این اوج آرمان و آرزوی ماست که این اساتید جوان که سرمایه های کشور هستند، به کشور برگردند و مشغول به خدمت شوند.

اینکه گفته می شود اساتید جوان جزو سرمایه هایند، در واقع یک حرف کلیشه ای شده و باید دید که چقدر به آن باور داریم، این مهم است، قطعا جوانان ما بسیار بسیار مستعد هستند و مخصوصا دوستان ما که در بعضی از رشته های فوق علمی که از رشته های پایه شروع می کنند و مقاطع را یکی به یکی پاس می کنند و مقالاتشان را می توانیم با یک سرچ در اینترنت جستجو و مشاهده کنیم و ببینیم که چه پایه علمی بالایی دارند و فقط به حمایت نیاز دارند.

بدون تعارف باید عرض کنم، با این شرایطی که در اوضاع صنفی جامعه پزشکی وجود دارد، مثل همه اقشار ما خودمان را متمایز نمی کنیم ولی این تمایز را قائل هستیم که جامعه پزشکی ضامن سلامت عمومی است و سلامت عمومی اولین خواسته مردم از هر زمامدار و هر حاکمی هست.  به همین دلیل شرایط جامعه پزشکی باید به طور خاص دیده شود و ما اگر اعتقاد داریم که اگر به سمت شعار بسیار بسیار تاثیرگذار و پایه ای "هیچ بیماری به جز درد بیماری خودش، درد دیگری را نباید داشته باشد" حرکت کنیم، فقط از یک مسیر می‌گذرد.

در صورتی که این شعار محقق می شود که  درمانگر هم  دغدغه‌ای به جز درمان بیمارش نداشته باشد و اگر بتوانیم این شرایط را فراهم بکنیم؛ خواهیم توانست، این جوانان غیرتمند که معنی آب و خاک را متوجه هستند و اگر از کشور می‌روند؛ دلیل این نیست که معنی آب و خاک را متوجه نیستند .اگر ما بتوانیم این شعار را محقق کنیم، این جوانان را خواهیم داشت. نتیجه‌اش را خیلی کوتاه مدت خواهیم  دید.

 اگر عرصه تنگ بشود؛ اگر سیاست‌های حاکمیتی در عرصه سلامت بدون توجه به نیازهای درمانگران" این را تاکید می‌کنم"  بدون توجه به نیازهای درمانگران، روز به روز این سیاست‌های حاکمیتی روی هم انباشته شود، اگر خریداران خدمت، خدمات ممتاز و استاندارد دوستان  ما  در جامعه پزشکی را به خوبی خریداری نکنند، در مجموع شاید این بنگاه اقتصادی که نان آوری برای خیلی‌ها دارد، از خود آن درمانگران تا  افرادی که در کنار آن ارائه خدمات می‌کنند، روی پای خود نخواهد ایستاد؛ هر چند در عرصه دولتی ( چه در عرصه خصوصی ) بنگاه  اقتصادی که توجیه ادامه فعالیت خودش را نداشته باشد؛ قطعاً نمی‌تواند ارائه خدمات مستمر و ارزشمندی بدهد و در این صورت، یا درمانگر از درمان خارج می‌شود و مهاجرت درمانی می‌کند یا وارد حیطه زیبایی و موارد مشابه می‌شود یا مهاجرت شغلی می‌کند و شغلش را عوض می‌کند یا از کشور خارج می‌شود و مهاجرت جغرافیایی می کند و یا متاسفانه خدمات دیگری را به صورت القایی برای جبران کمبودی که منِ خریدار خدمت برایش القا کردم، بصورت خدمات القایی ارائه خواهد کرد که این منجر به  ظلم مضاعف به خود جامعه  پزشکی و هم برای مردم خواهد داشت .

قطعاً این گزارشی را که آقای دکتر سبحانی دادند در خصوص اعضای هیات علمی که به صورت ضریب k یا جوانانی که به صورت جدید به فضای آموزشی و پژوهشی کشور و در دانشکده علوم پیراپزشکی  و توانبخشی وارد می شوند را به فال نیک می‌گیریم و این را عرض می کنم ؛ که تمام حمایت‌های خودمان را از دانشگاه و جوانان داشته باشیم و قطعاً مدیریت کنونی دانشگاه با این دیدگاه  موافق خواهد بود و ما  همه جوانان را ارج می‌نهیم و در سازمان نظام پزشکی هم قطعاً به طریق اولی  تمام تلاش خود را خواهیم کرد که بتوانیم از این  سرمایه‌ی ارزشمند، حضور اعضای هیات علمی جوان  در دانشکده ها بهره بگیریم و در جهت فراهم کردن شرایط شغلی بهتر برای این عزیزان تمام تلاش خود را خواهیم کرد .

وبدا: ما آقای دکتر صداقت را به عنوان علمدار مدافعان سلامت و قهرمان دوران پاندومی کرونا می شناسیم، نقش دوستان و همکارانتان در حوزه علوم پیراپزشکی و توانبخشی در دوران کرونا چه بوده است؟ لطفا در مورد توانمندی ها و عملکرد این عزیزان توضیحاتی بیان کنید؟

برای  پاسخ  به این سوال  یادی می کنیم از زنده یاد، شهید سلامت آقای دکتر برادران. یکی از خدمت گزاران عرصه سلامت در حوزه توانبخشی و یکی از اپتومتریست های بسیار خوب و بسیار خوشنام جامعه پزشکی خراسان که اگر ما بخواهیم این سوال را پاسخ بدهیم که آیا این دوستان عزیز پیراپزشک و توانبخش ما در دوران کرونا ارتباط نزدیکی با جامعه در درمان داشتند؛ جواب!  بله است.

پاسخش با همین یادبود آقای دکتر برادران خواهد بود. قطعاً جامعه  بزرگ توانبخشی در دوران کرونا پا به پای دیگر عزیزان در گروه پرستاری و در گروه پزشکی برای ریشه کن کردن این بلا، تمام خدمات خودشان را ارائه دادند. من همیشه در اون دوران  می‌دیدم، دوستان عزیزمون که شاید این عزیزان ارتباط بسیار نزدیکی با  همه بیماران دارند، مثل همکاران اپتومتریست، همکاران گفتار درمان، همکاران کادر درمانی در گروه‌های کار درمانی، ارتباط فیزیکی نزدیکی دارند و لحظه‌ای خدماتشان را قطع نکردند و ارائه خدمات دادند. شاید خیلی از افراد فکر می‌کردند که این رشته ها، رشته هایی نیست که خیلی به خدمات کوتاه مدتشان در این مقطع نیازی باشد، در حالیکه این هم از عدم شناخت رشته های توانبخشی هست.

من با  وجود اینکه به هر حال در ICU و در شرایط بحرانی بودم اما به خاطر مسئولیتی که در کمیته درمان کرونا داشتم، با رصدی که در فضا های مختلف درمانگری داشتم، واقعا  می‌دیدم این همکاران عزیزمان دوشا دوش بقیه همکاران حتی گاهی اوقات در خدمات دیگری؛ یعنی این عزیزان می‌آمدند  در مراکز درمان حاد مثل مراکز ۲۴ ساعته  و ۱۸ ساعته و در اورژانس‌های بیمارستان ها... من  نمونه‌های زیادی را حتی مصداقی به ذهن دارم که می‌آمدند و در ارائه خدمات پرستاری به همکاران کمک می‌کردند.

 یادی هم می‌کنیم بخاطر اینکه در این ساختمان(مجتمع آموزشی شهید خوارزمی) هستیم، از استاد بزرگوار شهید سلامت، شهید عبدالعلی خوارزمی که چهارمین سالگرد شهادت این بزرگوار را داریم و به این بهانه هم یادی‌کنیم از تمام شهدای جامعه پزشکی در عرصه سلامت که واقعاً فکر می‌کنم خدمات  سلامت را ماندگار می‌کنند  و آن لحظه ی آخر هست که همه یادشان می ماند.

  وقتی کسی در راه ارائه خدمات سلامت عضوی را از دست می‌دهد مثل زمان دفاع مقدس یا در همین دوره اخیر که همچنان حافظه کوتاه انشاء الله یاری می‌کند و دوران کرونا را به فراموشی نخواهیم سپرد. آن عزیزان جامعه پزشکی با جا گذاشتن جانشان در لابلای  خدماتشان، این خدمات را ماندگار کردند  و ما افتخار می‌کنیم به داشتن همچنین همکارانی و این را تاکید می‌کنیم؛ عزیزانی هم که الان مشغول فعالیت هستند، همرزمان و همسنگران آن بزرگواران هستند که جانفشانی‌ها کردند و جانفشانی‌ها برای مردم خواهند کرد،  به خاطر اینکه این را وظیفه خودمون می‌دانیم.

عرض هم کردم که واقعا ما بحران‌ها را فردی و اجتماعی می‌دانیم. یک بحران اجتماعی مثل کرونا تمام افراد را درگیر می‌کند و یک فرد با یک بیماری می‌آید و آن را یک بحران فردی می‌دانیم وحتما تمام تلاشمان را انجام خواهیم داد. من در دوران کرونا یک درمانگر بودم  و همیشه می‌گفتم: علیرضا صداقت یک درمانگر کرونا است و ان شاء الله که خدا این فرصت را عنایت کند که بتوانم در زمانی که از لحاظ بدنی این فرصت را دارم همچنان درمانگر باشم و با افتخار به عنوان یک درمانگر به مردم عزیزمان خدمت کنم.