استادیار جوان دانشگاه علوم پزشکی مشهد:مبارزه با مشکلات و موانع، لذت و ارزش رسیدن به خواسته ها را دوچندان می کند

سیده زهرا اعمی متولد 1366 و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در رشته پرستاری از جمله استادیاران جوان و پرانگیزه ای است که دست و پنجه نرم کردن با چالش های متعدد تحصیلی و شغلی، نه تنها ذره ای از عزم او را، برای ادامه مسیر پیشرفت ها نکاسته بلکه معتقد است؛ " مبارزه با مشکلات و موانع، لذت و ارزش رسیدن به خواسته ها را دوچندان می کند".

دکتر اعمی که کمتر از دو دهه‌ی قبل، روزگار دانشجویی خود را در دانشگاه علوم پزشکی مشهد آغاز کرده و پس از گذراندن دوران پرچالش کارشناسی ارشد و دکتری در دانشگاه های تهران و اهواز، اکنون به دانشگاه علوم پزشکی مشهد بازگشته تا با دانسته ها و تجارب علمی، مسیر پیشرفت دانشجویانش را هموار کند در گفتگو با وبدا از روزهای تلخ و شیرینی می گوید که هر چند امروز تنها یک خاطره اند، اما گذر از آنها برای رسیدن به جایگاه امروز و کسوت والای استادی اجتناب ناپذیر بود: " با توجه به علاقه و شناختی که از رشته پرستاری داشتم، این رشته را آگاهانه انتخاب کردم و پس از اتمام تحصیلات کارشناسی بلافاصله در مقطع ارشد دانشگاه تهران پذیرفته شدم و این امر همزمان بود با استخدام من در دانشگاه علوم پزشکی مشهد. شرایط در این مقطع زمانی بگونه ای رقم خورد که مجبور بودم هر هفته بین مشهد و تهران رفت و آمد کنم و این کار تنها به زبان آسان بود! با توجه به حساسیت و ترس خانوده ام که رفت و آمد با هواپیما و اتوبوس را برای این مسیر طولانی ایمن نمی دانستند، ناگزیر تنها با قطار رفت و آمد می کردم و هرگز فراموش نمیکنم؛ شبی را که در فصل سرد زمستان قطار در بیابان های سمنان خراب و متوقف شد و سه ساعت تمام در همان واگن های سرد درحالی که از شیشه های قطار به تماشای روباه هایی که در فضای بیرون، منتظر طعمه بودند، ماندیم". در این مقطع امکان مرخصی بدون حقوق نبود و این برای من توفیق اجباری بود که هم کار میکردم، هم درس میخواندم! با ماموریت و انتقالم به تهران نیز موافقت نشد و در این بین موضوع جمع آوری رزومه پژوهشی برای دوران PhD نیز مهم بود...اما با همه این سختی ها عزم خود را جذب کرده بودم که به اهدافم برسم.

دوران PhD پرستار جوان نیز در دانشگاه اهواز آغاز می شود و دوباره رفت و آمدهایی که خالی از دردسر و چالش نبود: " شرایط خاص آب و هوایی شهر اهواز که تحمل آن بویژه برای افراد غیربومی معمولا سخت است و مسافت طولانی واقعا آزاردهنده بود، گاهی زمان رسیدن من به مشهد طوری رقم می خورد که مجبور بودم بلافاصله و بدون هیچ استراحتی سر شیفت کاری حاضر شوم و علیرغم همه خستگی، هرگز راضی نشدم که از زمان رسیدگی به بیمار در زمان شیفت ها، برای استراحت یا مطالعه کردن شخصی استفاده کنم.

در این دوره هم امکان مرخصی بدون حقوق برایم میسر نشد و علیرغم اینکه زمان هایی را خارج از مشهد بودم اما توانستم کارهای پژوهش خوبی را انجام دهم. بحمدالله خواندن قرآن و آموزه های قرآنی در این مسیر بسیار به من کمک کرد، اینکه قرآن میفرماید از صبر و نماز کمک بگیرید؛ من واقعا این کمک را دریافت کردم. بالاخره و به لطف خداوند سالهای تحصیل هر چند با فشار و سختی مضاعف اما با موفقیت تمام شد و من برای ضریب k اقدام کردم.

در این سالهای سخت یک بار هم نشد که من در شیفت کاری حاضر نشوم؛ اگر برف بود، امتحانات بود یا هر اتفاق دیگری من متعهد به کارم بودم، مسیر، مسیر پر فراز و فرود و سختی بود اما آنچه که به من کمک کرد، آموزهای قرآن بود و اینکه خداوند قول داده که اگر صبوری کردید به شما کمک می کند.

 نگارش 22 مقاله اعم از؛ 15 مقاله ISI، 4 مقالهscupus  و 3 مقالهpubmed از جمله مستندات پژوهشی دکتر اعمی است که در طول همین سالهای پرچالش تحصیل نوشته شده، همکاری با 8 ژورنال خارجی و 2 ژورنال داخلی و مشارکت در 12 طرح پژوهشی و همچنین نگارش یک جلد کتاب از دیگر دستاوردهای علمی این استاد جوان می باشد.

دکتر اعمی اکنون و پس از سه سال فعالیت در جایگاه استادیاری بر این باور است که علیرغم همه چالش های دوره تحصیل، اینک کار و مسئولیتش به عنوان اهیئت علمی سنگین تر شده و در این رابطه میگوید: " تکالیف و سختی های راه هنوز به قوت خود باقی است و بلکه سخت تر نیز شده؛ در بیمارستان من بودم و بیمار و مراقبت از او. اما اینجا تربیت یک نسل به ما سپرده شده و کار بسیار بسیار سخت است؛ چون با نسلی متفاوت مواجه هستیم، نسلی که چالش های خاص خود را دارد و باید با آنها دوست بشویم تا ما را نه به عنوان یک استاد که به عنوان یک الگو و اصطلاحاً role model بپذیرند. در اینصورت است که دانشجویان شما را به عنوان استاد می پذیرند، دوست دارند و موردقبول آنها هستید. البته من هم سعی میکنم به هر یک از دانشجویانم به اندازه پتانسیل و ظرفیت شان کمک کنم.

دکتر اعمی در زمینه فعالیت های قرآنی و ورزشی نیز فعالیتهایی دارد که بویژه در زمینه های قرآنی همراه با کسب رتبه های برتر متعدد از جمله رتبه سوم کشوری رشته پرسمان معارفی در بیست و هفتمین جشنواره قرآن و عترت وزارت بهداشت در سال گذشته بوده است.

وی که در حال حاضر به عنوان استادیار در دانشگاه علوم پزشکی مشهد مشغول به کار می باشد، معتقد است که همچنان راه پیشرفت علمی برای او باز است و برنامه ریزی خود برای ارتقاء به سطح دانشیاری و استاد تمام آغاز کرده است.

استادیار جوان از تعهد ویژه خود نسبت به بیماران و ایمانی که به استجابت دعای آنان دارد نیز می گوید: همیشه به دانشجویان گوشزد میکنم که برخی گره های زندگی با پول و پارتی باز نمی شود، اما دعای یک مریض که درد می کشد و واقعا درمانده است می تواند این گره ها را باز کند، جمله معروفی است که می گوید: "ديوار بيمارستان ها بيشتر از عبادتگاه ها دعا و تضرع شنيده اند".