عضو هیات علمی جوان: مقطع عمومی دندانپزشکی، به لطف سخت گیری های حکیمانه‌ی اساتید دوره ای پربار و آموزنده بود

دکتر محمد گرایلی، متولد 1369 در مشهد، عضو هیات علمی ( استادیار ) دانشگاه علوم پزشکی مشهد، یکی از چهره های جوان و فعال در حوزه های آموزش و درمان دانشکده دندانپزشکی مشهد است که از سال 1401 و پس از اتمام دوره دستیاری در رشته تخصصی پریودانتیکس، فعالیت خود را به عنوان عضو هیات علمی طرح ضریب k در این مجموعه دانشگاهی آغاز نموده و هم اکنون به امر آموزش دانشجویان و درمان بیماران در دانشکده دندانپزشکی مشهد اهتمام دارد. این استاد جوان که دوره عمومی و تخصص را در دانشکده دندانپزشکی مشهد گذرانده، معتقد است که بخش عمده دانش خود در رشته دندانپزشکی را به لطف سخت گیری های به‌جا و حکیمانه اساتید در دوره عمومی دندانپزشکی کسب نموده و البته که فعالیت درمانی در محضر استاد گرایلی بزرگ ( پدر دکتر محمد گرایلی ) بر غنای این دانش و توانمندی افزوده است. پایگاه خبری وب دا در راستای انجام مصاحبه و آشنایی بیشتر با اساتید جوان هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گفتگویی با این استاد جوان داشته که شرح آن را در ادامه می خوانید:  

وب دا: ضمن سپاس از حضور شما در این گفتگو، لطفا بیوگرافی مختصری از خود عنوان بفرمایید؟

دکتر محمد گرایلی هستم متولد اردیبهشت ماه ۱۳۶۹ در شهر مشهد، اول دبستان را در مدرسه آذرمنش و مقطع دوم را در دبستان نوین گذراندم، سوم و چهارم ابتدایی را در مدرسه بعثت و پنجم دبستان‌ را هم در مدرسه کاوش گذراندم. دوران سه ساله‌ی راهنمایی و مقاطع اول و دوم دبیرستان را در مدرسه معارف طی شد و سوم دبیرستان را در هم در مدرسه علی بن ابی طالب (ع) به پایان رساندم، سپس وارد مقطع پیش دانشگاهی در مدرسه امام رضا(ع) شدم و نهایتاً سال 1387 در کنکور سراسری شرکت کرده و با پذیرش در دانشگاه علوم پزشکی مشهد، وارد دانشکده دندانپزشکی شدم.

وبدا: علت اینکه در مدارس مختلف جابجا شدید چه بود؟

اغلب دوستان پدرم معلم بودند و پدرم هم معلم محور بود، یعنی در هر مدرسه‌ای که احساس می‌کرد، معلم خوبی تدریس می کند، من را در آن مدرسه ثبت نام می‌کرد.

وبدا: پس از ورود به دانشکده دندانپزشکی مشهد فرایند تحصیل چطور طی شد؟

در سال 1387 تحصیلات من در دانشکده دندان آغاز شد و با اتمام دوره عمومی دندانپزشکی، در سال 1393 به خدمت سربازی رفتم و در ماه های پایانی خدمت سربازی ازدواج کردم. سال ۱۳۹۷ جهت طی کردن دوره تخصص در آزمون دستیاری شرکت کردم و خوشبختانه موقعیت تحصیل در دانشکده دندانپزشکی مشهد مجدداً برای من فراهم شد، دوره تخصص هم در سال ۱۴۰۰ به اتمام رسید و من دوره طرح را از سال۱۴۰۱  در قالب ضریب k و به عنوان عضو هیئت علمی در همین دانشکده آغاز کردم که این دوره نیز بهمن امسال به پایان خواهد رسید.

وبدا: در مورد ماهیت رشته پریودانتیکس توضیحاتی بفرمایید؟

پریودانتیکس به معنای اطراف دندان است که شامل لثه و استخوان اطراف دندان می شود، در رشته پریودانتیکس یا پریودنتولوژی ما درباره لثه و استخوان اطراف دندان صحبت می‌کنیم و تمام تلاشمان این است که بهداشت مناسب در دهان بیمار فراهم شود تا دندان‌ها برای او باقی بماند. مثالی که بنده برای مراجعین می‌زنم این است که یک درخت هر چقدر هم که تناور و شاداب باشد، اگر خاک اطراف ریشه آن را بردارید قطعاً درخت می‌خوابد و از بین می‌رود. لذا هر چقدر هم دندان‌های شما سفید و سالم باشد، اما اگر لثه ی اطراف آن تحلیل برود، دندان هم از بین می‌رود بنابراین ما در رشته پریودانتیکس یعنی جراحی لثه تلاشمان این است که بافت اطراف دندان سالم بماند، تا دندان‌ها کارایی لازم را داشته باشند و دچار لق شدن یا بیرون زدگی نشوند.

یکی دیگر از کاربردهای این رشته که در ارتباط با سایر رشته ها تعریف می شود، آن است که مثلا اگر متخصص ترمیمی بخواهد دندانی را ترمیم کند یا متخصص پروتز بخواهد روکش روی دندانی بگذارد، اما بافت زیادی از آن دندان در دسترس آنها نباشد، این در حیطه کار رشته ما است که جراحی افزایش طول تاج انجام می‌دهیم تا بافت بیشتری از دندان را در اختیار آنها قرار دهیم و بتوانند دندان را پر کنند یا روکش کنند.

در مورد ایمپلنت هم که بهترین روش جایگزین دندان از دست رفته است، زمانی که استخوان های فرد تحلیل رفته باید پیوند استخوان و لثه انجام شود که این کار را هم در حوزه کار پریودنتولوژیست است. جرم گیری هم یکی دیگر از کارهایی است که ما به دانشجویان آموزش می‌دهیم و نقش مهمی در تامین سلامت دهان و دندان دارد.

وبدا: با توجه به اینکه تحصیلات دوره عمومی و تخصصی را در دانشکده دندانپزشکی مشهد گذرانده اید و طی دو سال گذشته هم در همین فضا مشغول به کار بوده اید، فضای دانشکده را چطور ارزیابی می‌کنید؟

در مقطع عمومی دندانپزشکی، سخت گیری هایی از سوی اساتید در بحث آموزش دانشجویان وجود داشت که البته مفید بود و سبب شد در همان دوره عمومی دانشجویان توانمندی های لازم برای انجام کار حرفه ای پیدا کنند، مثلا در بخش ترمیمی اساتیدی بودند ( و هنوز هم هستند ) که کارهای سختی را به دانشجویان دوره عمومی می‌دادند و به همین دلیل من هم مهارت بالایی را حوزه ترمیمی ( هم کامپوزیت و هم آمالگام ) کسب کردم، در بخش درمان ریشه هم همینطور بود و معمولاً اساتید درمان دندان‌های سخت سه کانال را به دانشجوی عمومی محول می‌کردند و به خاطر دارم که سه، چهار دندان مولر را درمان ریشه کردم.

در بخش جراحی، تا جراحی دندان عقل و در بخش پریودانتیکس تا جراحی سی‌ال یا جراحی افزایش طول تاج را آموزش دیدیم. همچنین در بخش پروتز ( به جز بریج ) انواع پروتزهای ثابت و پروتزهای متحرک را آموختیم و در بخش اطفال، رادیولوژی ، پاتولوژی، تشخیص و نیز در بخش های ارتودونسی را هر چند با آموزش های محدودتر، دوره عمومی را گذراندیم. به طور کلی دوره عمومی بسیار خوب بود و اساتید ما که در حال حاضر بعضاً بازنشسته شدند و یا همچنان در دانشکده فعالیت دارند، آموزش‌های با کیفیتی داشتند.

البته یکسری نکات هم در بحث قوانین و شرایط محیطی حاکم بر دانشکده وجود دارد که به نظر می رسد نیازمند بازنگری‌هایی است. به عنوان مثال در بحث ساعات حضور و غیاب اساتید با سابقه و پیشکسوت یا فعالیت‌های پژوهشی آنها که شخصاً معتقدم باید با انعطاف بیشتری برخورد شود، همینطور در مورد اساتید هیئت علمی جوان، نیاز است که حمایت ها و اقداماتی انگیزه بخش پشتوانه فعالیت کاری شان باشد.

وبدا: از نگاه شما آیا حوزه‌های مختلف آموزش، پژوهش و درمان در دانشگاه را می توان اولویت بندی کرد؟

به نظر من اولویت در دانشگاه ها، تربیت نسل آینده است و این تربیت با آموزش صحیح آغاز و با پژوهش های کاربردی کامل‌تر می‌شود. در حوزه درمان هم، با توجه به اینکه بیمارستانها و مراکز درمانی خصوصی در کشور ما، فعالیت گسترده ای دارند، بر همین اساس دانشگاه می تواند بار وظایف درمانی خود را سبک تر کرده و بر امر آموزش و پژوهش متمرکز شود. در حال حاضر حوزه پژوهش، به دلیل اینکه نتایج تحقیقات در آن به یک عملکرد عینی و تولید محصول منجر نمی‌شود، چندان کارآمد و اثربخش نیست و صرفاً در بحث ارتقاء رتبه اساتید تاثیرگذار است. در بحث آموزش هم اقدامات و تمهیداتی لازم است که این حوزه تقویت شود.

وبدا: چرا رشته دندانپزشکی را انتخاب کردید و آیا فعالیت پدر شما در رشته دندانپزشکی موجبشد که این رشته را انتخاب کنید؟

من بر اساس علاقه، این رشته را انتخاب کردم و اتفاقاً پدرم تاکید داشتند که من به رشته پزشکی و تخصص اطفال وارد شوم، چون معتقد بودند که با هر کودکی که درمان می‌شود تا پایان عمر دعای خیری پشت سر من خواهد بود، اما ترجیح من رشته دندانپزشکی بود و شغل پدرم تقریبا ۱۰ درصد در انتخاب رشته من تاثیر داشت.

وبدا: نقش خانواده را در موفقیت خود چطور می بینید؟

قطعاً اگر حمایت خانواده نبود، مسیر پیشرفت من به مراتب سخت‌تر طی می شد، به عنوان مثال در زمانی که من برای کنکور درس می‌خواندم خانواده‌ام یک سری از مسئولیت‌هایی که در منزل داشتم را از دوش من برداشته بودند و تاکید داشتند که فقط به درس خواندن بپردازم، همینطور میهمانی ها را محدود کردند تا من فرصت بیشتری برای درس خواندن داشته باشم، در دوران تخصص هم خانواده خودم و همسرم همراهی و حمایت های خوبی داشتند تا من بتوانم این دوران را با موفقیت سپری کنم.

وبدا: آیا در مسیر تحصیل با چالش‌هایی مواجه بودید که شما را از پیمودن ادامه راه ناامید کند؟

چالش های نا امید کننده خیر... اما در زمان کنکور سراسری فشار روانی زیادی را تحمل کردم و پس از اینکه وارد دانشکده دندانپزشکی شدم تقریباً این فشارهای روانی برداشته شد و مشکل خاصی برای ادامه راه نداشتم.

وبدا: معمولا پس از گذراندن دوره عمومی دندانپزشکی خیلی از افراد وارد عرصه کار می‌شوند، دلیل شما برای ورود به دوره تخصصی چه بود؟

بنده بیشتر به دلیل شأن اجتماعی، وارد دوره تخصص شدم و توانمندی را که در بحث درمان باید برای انجام فعالیت‌های خود پیدا می‌کردم در همان دوره عمومی دندانپزشکی کسب کرده بودم. من اولین ایمپلنت را در همان دوره عمومی دندانپزشکی، تحت نظر پدرم که اولین جراح فک و صورت در خراسان بزرگ هستند، انجام دادم و تجارب و مهارت ایشان کمک بزرگی در تقویت توانمندی‌های من بود.

وبدا: آیا تاکنون به بحث مهاجرت هم فکر کرده‌اید؟

بله... مواقعی بوده که به این موضوع فکر کردم، اما وقتی شرایط را می‌سنجم به این نتیجه می‌رسم که در نهایت در ۴۰ یا ۵۰ سالگی انسان به حضور در کنار پدر و مادرش بیشتر نیاز دارد تا اینکه یک ماشین مدل بالا زیر پای او باشد. بنابراین تصمیم گرفتم، همین جا در کنار خانواده‌ام و در جوار امام رضا (ع) بمانم.