انتشار کتاب راهنمای کمک به سوگواران /حمایت روانی بر پایه اصول روانشناسی

به همت جمعی از روانپزشکان دانشگاه علوم پزشکی مشهد، کتاب حمایت روانی بر پایه اصول روانشناسی" راهنمای کمک به سوگواران" منتشر شد.

کارشناس مسئول سلامت روان دانشگاه علوم پزشکی مشهد و یکی از نویسندگان کتاب در گفتگو با وب دا اظهار کرد: کتاب راهنمای کمک به سوگواران در راستای حمایت روانی از داغدیدگان بر پایه اصول روانشناسی به چاپ رسیده و محتوای آن با موضوع بایدها و نبایدها در زمان برخورد با فرد مصیبت‌دیده است.

دکتر وصال شبانیانی خاطر نشان کرد: در برخورد با عموم افراد مصیبت‌دیده به‌ویژه به‌سوگ‌نشستگان اموات کرونایی و در مراسم‌های سوگواری رعایت نکات بسیار مهمی که به افراد داغدار کمک می‌کند را باید داشته باشیم تا این افراد مراحل سوگ را بهتر بگذرانند و در همین راستا کتابی با همین موضوع با همکاری "زهرا نیک‌اختر و فضه رستمی" با عنوان راهنمای کمک به سوگواران و در راستای حمایت روانی از داغدیدگان بر پایه اصول روانشناسی به چاپ رسیده که این کتاب همزمان با روز پزشک رونمایی شد.

وی افزود: رفتار و برخورد بستگان و همراهان فرد بازمانده نقش بسزایی در فرآیند سوگ و سرنوشت سلامت روان وی بازی می‌کند، چه بسیار مصیبت‌دیدگانی که با کلامی به‌جا و رفتاری مناسب و همدلانه التیام یافتند و از سوی دیگر کم نیستند کسانی که با رفتار نادرست آشنایان و اطرافیان مسیر افسردگی و اختلال را پیموده‌اند.

کارشناس مسئول سلامت روان دانشگاه علوم پزشکی مشهد ضمن توجه بر اهمیت باید و نبایدها در زمان ارتباط با فرد مصیبت‌دیده، گفت: از بایدها در سوگ می‌توان به اجازه دادن به فرد مصیبت‌دیده برای گریه و عزاداری، وداع با متوفی قبل از دفن، همدردی با عموم بازماندگان به‌ویژه فوتی‌های ناشی از حوادث و بحران‌ها و گوش دادن به حرف‌های آنان، توجه به ابراز احساسات بازماندگان، عدم واکنش در برابر کفرگویی و تشکیک عقاید، بیان خاطرات شیرین با متوفی، جمع کردن مصیبت‌دیدگان درکنار هم جهت عزاداری (حتی به‌صورت مجازی)، همدلی با بازماندگان و سرگرم شدن با کودکان یتیم شده، اشاره کرد.

دکتر شبانیانی اضافه کرد: از دیگر موارد مهم در حوزه بایدها در زمان می‌توان به اجازه دادن به بازمانده جهت صحبت کردن با تمایل، نهراسیدن از سکوت و تشویق فرد داغدیده به صحبت کردن، امید به آینده فارغ از قول و وعده‌های بیجا، پذیرش واکنش‌های منفی فرد داغدیده و عدم پاسخ متقابل به وی، شرکت در مراسم مذهبی و دعا در حفظ سلامت روانی حادثه‌دیدگان و عدم دوری از افراد خانواده داغدیده به‌خصوص کودکان در روزهای نخست اشاره کرد.

وی ضمن تأکید بر نبایدها در زمان سوگ، بیان کرد: در کنار توجه به بایدها در زمان سوگ، از نبایدهای در سوگ همچون نصیحت کردن فرد مصیبت‌دیده، جلوگیری از گریه و زاری کردن فرد سوگوار، جلوگیری از دیدن متوفی پیش از دفن، پنهان کردن موضوع مصیبت از بازماندگان به قصد کمک کردن به آنها، بی اعتبار کردن داغ و خشم و غم آنان و بحث کردن با آنها برای داشتن این احساسات، استفاده از دارو برای جلوگیری از گریه و زاری و سوگواری (خواب‌آور)، دور کردن فرد از مدفن، دور ریختن وسایل متوفی، مقایسه کردن این مصیبت با مصیبت دیگران، جداکردن افراد خانواده از هم و تصمیم‌گیری عجولانه و هیجانی بازماندگان پس از درگذشت متوفی هم نباید غافل شد.

نویسنده کتاب راهنمای کمک به سوگواران خاطرنشان کرد: بسیاری از بازماندگان فکر می‌کنند که اگر عزاداری نکنند و به زندگی عادی برگردند یعنی متوفی را فراموش کرده‌اند که این حرف سخن درستی نیست و باید به آنها کمک کرد که هم عزاداری کنند و هم به این باور برسند که زندگی در جریان است و متوقف نمی‌شود و قرار نیست با رفتن یک نفر زندگی را تمام شده بدانند.

دکتر شبانیانی با ذکر این نکته از گفتن جملات مرسوم نامناسب در زمان فوت یک مرحوم یا مرحومه باید به‌شدت پرهیز نماییم، تأکید کرد: در زمان ارتباط با یک فرد داغدیده باید از گفتن جملاتی همچون (زندگی آن جهان بهتر است و آن مرحوم یا مرحومه الآن در جای بهتری است)، (خدابیامرز از درد راحت شد و حالا تو می‌توانی بهتر به زندگیت برسی)، (حالا می‌خواهی چه کار کنی؟!، تصمیمت برای آینده چیست؟! و برنامه‌ات چیست؟!) و غیره به‌شدت پرهیز کرد تا وضعیت بدتری در آن فرد به‌سوگ‌نشسته ایجاد نشود.