ساخت پلیمروزومهای هوشمند جهت درمان سرطان سینه

پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی مشهد موفق به ساخت پلیمروزومهای هوشمند جهت درمان سرطان سینه شدند.

دانشیار گروه بیوتکنولوژی دارویی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در گفتگو با وب دا اظهار کرد: پلیمروزوم ها از جمله ساختمان های وزیکولی بوده که می توانند در ژن درمانی و یا به عنوان حامل در دارورسانی های هدفمند، انتقال پروتئین ها و نیز انتقال ژن مورد استفاده قرار گیرند.

دکتر مونا علی بلندی خاطر نشان کرد: ساختار مستحکم تر پلیمروزوم نسبت به لیپوزوم و نشت پایین تر از غشای آن، امکان رهش و آزادسازی کنترل شده تر دارو را ممکن می سازد. ساختارهای پلیمروزومی یکی از زمینه های اصلی تحقیقاتی ام  است که بصورت جدی بمدت 11 سال در این زمینه طرحهای متعددی را به بهمراه دانشجویان و همکارانم در مرکز تحقیقات علوم دارویی و دانشکده داروسازی انجام داده ایم. 

این دانشمند یک درصد برتر دانشگاه علوم پزشکی مشهد بیان داشت : امروزه تحقیقات در شیمی درمانی و ژن درمانی سرطان به سمت نشانه گیری سلول‌های سرطانی بنیادی سوق داده شده است که با هدف گیری این سلول‌ها می‌توان امید داشت که از متاستاز در انواع سرطان‌های رایج که عامل مرگ و میر بیماران است، جلوگیری کرد.

وی افزود: با توجه به ضرورت انجام تحقیق و توسعه و تولید داروهای ضد سرطان در کشورمان، در پروژه حاضر مبادرت به تولید سیستم‌های نانوپلیمروزومی زیست تخریب پذیر هدفمند و هوشمند کردیم  و در نهایت این سیستم بدلیل حضور هیالورونان بر روی سطح،  توانایی هدفگیری سلولهای سرطانی بنیادی را داشت ، همچنین  می توانست داروی خود را در pH بصورت هوشمندانه در بافت تومور آزاد نماید.

دانشیار گروه بیوتکنولوژی دارویی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در خصوص نتایج به دست آمده بر روی مدل سرطان سینه موش گفت : با توجه به نتایج بدست آمده بر روی مدل سرطان سینه موشی فرمولاسیون تهیه شده به مراتب سمیت کمتری از داروی دوکسوروبیسین (به فرم آزاد) را نشان داد و همچنین بهبود موش‌های سرطانی و کنترل سرطان در موش‌های دارای تومور سرطان سینه مشهود و بسیار موفقیت آمیز بود.

دکتر علی بلندی خاطر نشان کرد: بر اساس این گزارش، نتایج حاصل از این تحقیق با همکاری خانم دکتر مهسا ظهیری و خانم دکتر مروارید برهانی نیا در سال 2023  در ژورنال معتبر International Journal of Biological Macromolecules 248, 125882 به چاپ رسیده است.