گفتگو با پرستار پيشکسوت مجتمع آموزشي، پژوهشي و درماني امام رضا(ع)

خوشرويي، صبوري و حُسن ارتباط با کادردرمان و بيماران، از مهمترين ويژگي هاي يک پرستار خوب است

محمد گيلاسي، متولد1349در شهر مقدس مشهد و پرستار پيشکسوت مجتمع آموزشي، پژوهشي و درماني امام رضا(ع)، از جمله نيروهاي مجرب و بازنشسته در حرفه پرستاري است که سابقه اي قريب به سي سال خدمت را در مراکز درماني مختلف کشور از جمله؛ بيمارستان امام خميني تهران، بيمارستان هاشمي نژاد و بيمارستان امام رضا (ع) مشهد و.... دارا مي باشد.

اين پرستار پيشکسوت، که دوران تحصيل در مدرسه را به عشق ورود به رشته خلباني سپري کرده است، عليرغم پذيرش در اين رشته (خلباني )، بنا بر توصيه و خواست مادر وارد رشته پرستاري مي شود و پس از گذراندن دوره 4 ساله کارشناسي پرستاري، رسماً کار در اين حرفه خطير و مهم را آغاز مي کند.

 محمد گيلاسي در گفتگو با وبدا از نحوه ورود خود به اين رشته و تلخ و شيريني هاي آن اينچنين مي گويد: " پس از گذراندن دوران مدرسه، در سال 1367، در رشته خلباني پذيرفته شدم و بعد از طي مراحل مصاحبه و آزمايشات مربوطه ، به دليل اينکه برادر بزرگترم در جبهه  خدمت مي کرد، مادرم راضي به ورود من به رشته خلباني نشد و بنابراين، به توصيه مادر از رشته خلباني انصراف دادم و پس از پذيرش در رشته پرستاري وارد اين حرفه شدم. در سال 1371 بعد از فارغ التحصيل شدن از دانشگاه، جهت طي کردن دوره خدمت سربازي، طرح پيام آوران بهداشت به مدت دو سال در دانشگاه علوم پزشکي مشهد و سپس بيمارستان شهداي شهر قوچان به انجام وظيفه خدمت سربازي پرداختم. سال 1374 مجدداً به استخدام  بيمارستان امام خميني (ره) دانشگاه علوم پزشکي تهران درآمدم و به مدت سه سال در اين بيمارستان خدمت کردم.

پرستار پيشکسوت بيمارستان امام رضا(ع)، از شروع خدمت حرفه اي خود در دانشگاه علوم پزشکي مشهد نيز مي گويد: "پس از آنکه درخواستم را براي ادامه خدمت در دانشگاه مشهد ارائه کردم، در سال 1377 با اين درخواست جهت  انتقال به دانشگاه علوم پزشکي مشهد موافقت شد و در مهر ماه همان سال بود که به اين دانشگاه منتقل شدم. با توجه به اينکه بيمارستان شهيد هاشمي نژاد،  نياز به نيروي پرستار داشت، در اين مرکز درماني شروع به فعاليت کردم و در ابتدا  به مدت 6 ماه در بخش CCU ، مشغول به خدمت شدم".

 درآن مقطع زماني، آقاي دکتر شبستري رئيس وقت بيمارستان شهيد هاشمي نژاد بودند و من در آنجا افتخار آشنايي با ايشان را پيدا کردم. دکتر شبستري من را به عنوان سوپروايزر اورژانس هاي اين مرکز درماني، منصوب کرد و اين سمت تا سال 1395 ادامه داشت. درهمان سال، به عنوان سرپرستار بخش مسمومين به بيمارستان امام رضا(ع) منتقل شدم و همزمان در شيفت دوم دفتر پرستاري،  به عنوان سوپروايزر در گردش مشغول به کار شدم. در اواسط دوران کرونا به دفتر پرستاري منتقل شدم و به عنوان سوپروايزر عصر و شب تا زمان بازنشستگي در خدمت بيماران و بيمارستان امام رضا(ع) بودم.

پرستار پيشکسوت بيمارستان امام رضا(ع)، در پاسخ به اين پرسش که ويژگي هاي يک پرستار خوب و متعهد چيست مي گويد: " مهم ترين ويژگي هاي يک پرستار خوب مي تواند مهرباني، خوشرويي، صبوري، به روز بودن اطلاعات و برقراري ارتباط خوب و حُسن رابطه با اطرافيان؛ از جمله پزشکان، همکاران، بيماران و ديگر کادر درمان باشد.

گيلاسي، با اشاره به خاطرات تلخ و شيرين خود در طول زندگي و سال هاي خدمت در مراکز درماني اظهار مي کند: " تلخ ترين خاطره ام در واقع مربوط به انتخاب يکي از دو رشته خلباني و پرستاري بود، چون من علاقه زيادي به رشته خلباني داشتم و به احترام مادرم و خواست او از رشته خلباني، انصراف دادم.

اما يکي از شيرين ترين خاطرات سي سال دوران خدمتم، مربوط به سال 1377 است؛ زماني که از تهران به دانشگاه علوم پزشکي مشهد، براي ادامه خدمت منتقل شده بودم. به خاطر دارم که اوايل کارم در بخش CCUبيمارستان شهيد هاشمي نژاد در شيفت کشيک شب بودم که يکي از کارکنان پذيرش، دچار مشکل قلبي شد، سريعاً او را به اورژانس منتقل کرديم؛ در حالي که سکته قلبي وسيعي کرده بود و در وضعيت خوبي قرار نداشت و خانواده اش هم از بستري ايشان اطلاع نداشتند. شرايط او به حدي بد بود که  از من خواست تا براي بيان وصيت نامه، در کنارش باشم. من سعي کردم با قوت قلب دادن، چنين افکاري را از ذهن او خارج کنم. در بحبوحه صحبت ها بوديم که وي دچار ايست قلبي شد و ما سريعاً با همکاري ديگر همکاران و پزشکان بخش عمليات CPRرا براي بيمار انجام داديم تا خوشبختانه ريتم قلب بيمار برگشت و پس از نيم ساعت به هوش آمد. بعد از اين اتفاق وي با حال عمومي خوب به زندگي خود ادامه داد  و من بسيار خوشحال بودم که توانستم موجب نجات جان انساني بوده و او را به زندگي برگردانم؛ هر چند که مرگ و زندگي ما دست خدا است، اما به عنوان يک مجري بهداشت و درمان توانسته بودم، با موفقيت جان يک انسان را از مرگ نجات دهم.

اين پرستار پيشکسوت در خصوص اهميت برقراري ارتباط مؤثر پرستار با بيمار نيز مي گويد: " يک ارتباط خوب و اثربخش با بيمار، به عوامل مختلفي بستگي دارد، اما مهم ترين آنها خوشرويي، مهرباني و درک متقابل بيمار است، با داشتن اين ويژگي ها قطعاً مي توانيم در برقراري ارتباط اثربخش با بيمار موفق باشيم. همه ما در زندگي خود ممکن است با مشکلاتي روبرو باشيم، اما زماني که به درمان بيماران مي پردازيم، بايد مشکلات خود را کنار گذاشته و باشنيدن درد و مشکلات بيمار، در جهت رفع آلام آنها گام هاي مؤثري را برداريم و از همه مهم تر اينکه بايد در برابر ناملايمات و مشکلات پيش رو صبرو شکيبايي را پيشه کنيم.

وي در پايان صحبت هاي خود، با اشاره به اينکه قشر پرستار تلاش هاي بي وقفه و  شبانه روزي را در قبال بيماران انجام مي دهند از مسئولان دانشگاهي و وزارتخانه درخواست کرد تا در جهت بهبود وضعيت پرستاران از ابعاد مختلف، تمهيدات بيشتري را اتخاذ کنند.