حضرت زهرا(س) بهترین الگو، در مقام همسری و مادری  هستند

دکتر بیتا دادپور، فلوشیپ سم شناسی بالینی و عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، در زمره‌ی بانوان پرتلاش و متعهدی است که سال ها رنج تحصیل و کار را به جان خریده تا آینده ای بهتر را برای خود، همسر و فرزندانش رقم بزند؛ فرزندانی که قطعا در مسیر زندگی شان، مادر را به عنوان یکی از الگوهای شاخص در یاد خواهند داشت. 

این استاد و پزشک متخصص ، که تولد یافته در خانواده ای نسبتا کم جمعیت ( ۵ نفره ) با پدری نظامی و مادری فرهنگی است در گفتگو با وبدا، از آغازین سال های تحصیل در مدرسه که توام با موفقیت های مستمر علمی است می گوید و در نهایت کسب رتبه خوب در کنکور سراسری و پذیرش در رشته پزشکی:" دوران ابتدایی من به دلیل وضعیت شغلی پدر و جابجایی در شهرها ، در مدارس ابتدایی مختلف گذشت، در اکثر مقاطع تحصیلی شاگرد اول و نمونه بودم، دوسال آخر دوران دبیرستان را به دلیل شغل پدرم که فرمانده نیروی انتظامی بودند، در شهر بیرجند تحصیل کردم و پس از اخذ مدرک دیپلم در رشته پزشکی دانشگاه مشهد، که اولین رشته انتخابی من بود، پذیرفته شدم و در خدمت اساتید برجسته ای ( که تعدادی از آنها در قید حیات نیستند) شاگردی کردم.

دکتر دادپور در همان آغاز دوران دانشجویی مسئولیت جدیدی را می پذیرد: "  اواخر سال دوم پزشکی بودم که با همسرم که اینترن دانشگاه شیراز بودند، ازدواج کردم؛ ازدواج ما به شکل سنتی بود و همسرم مشوق من در ادامه تحصیل و موفقیت های بعدی بود.

سال ٧٧ دوره پزشکی عمومی را به اتمام رساندم و به دلیل سربازی همسرم چند سال درشهر نیشابور ساکن شدم و به طبابت پرداختم. در سال ٧٩ اولین فرزندم متولد شد و از آنجایی که همیشه تمایل به ادامه تحصیل داشتم، تصمیم گرفتم برای ادامه تحصیلاتم درس بخوانم. دخترم سه ساله شده بود و مادر همسرم ( که رحمت خدا بر ایشان )، نگهداری فرزندم را به عهده گرفتند و این کمک بسیار بزرگی به من بود تا بتوانم به مدت سه ماه از صبح تا عصر به مطالعه بپردازم، به لطف خدا در آزمون دستیاری رشته داخلی قبول شدم. در این مقطع زمانی نزد اساتید به نام و برجسته ای افتخار شاگردی داشتم. اساتیدی همچون استاد احمدی، استاد شیردل  و استاد خسروی فقید، استاد هاتف، استاد بهرامی، استاد مسعود ثقفی، استاد جوکار، استاد اخباری، استاد سعادتی، استاد اقدم، استاد نقیبی، استاد شریعتی، استاد وثوقی نیا، استاد شریفی، استاد سعادتیان، استاد مختاری فر، استاد اسماعیل زاده، استاد مجاهدی، استاد شریفی پور، استاد ناظمیان، استاد حکمت، استاد عطاران، استاد اثنی عشری، استاد احمدی حسینی، استاد توحیدی، استاد رضایی طلب، استاد زهره موسوی، استاد تقوی، استاد ابوترابی، استاد خزاعی، استاد رجبیان، استاد رفیق دوست، استاد دادگر، استاد دهستانی،استاد فرهودی،استاد مظفری،استاد حسینی، استاد اکبری فقید و اساتید بازنشسته فرهیخته  سم شناسی بالینی استاد زارع، استاد بلالی و استاد افشاری و بسیاری دیگر از اساتید و نیز وجود گرم و صمیمی دوستان و همکاران، سختی های آن دوران را تبدیل به خاطراتی شیرین و به یاد ماندنی کرد.

چالش ها، دغدغه ها و کشیک های شبانه خانم دکتر با وجود داشتن فرزند کوچک هم، خود حکایتی دارد: " سال ٨٢ در حالی رزیدنتی داخلی را شروع کردم که فرزندم هنوز خردسال بود. سال اول هر سه شب، یک شب کشیک بودم ( چون در آن دوره طب اورژانس هم نداشتیم، کشیک های داخلی معمولا به شدت سنگین بود). به خاطر دارم زمانی را که کشیک شب بیمارستان قائم (عج) بودم و همسرم، دختر کوچک مرا  درحالی که تب بسیار شدیدی داشت به بیمارستان آورد، عمیقاً نگران حال نامساعد فرزندم بودم، در بخش اطفال آقای دکتر حیدریان که در آن زمان رزیدنت کشیک بودند و هم اکنون از اساتید دانشگاه هستند، دخترم را خدمت ایشان بردیم و ایشان با حسن خلق به معاینه پرداختند و دستور دارویی مربوطه را نوشتند.

دغدغه های این پزشک متعهد، منحصر به خانواده اش نمی شود و آنجا که بحث سلامت بیمارانش در میان باشد نیز، با همان حس مسئولیت پذیری و خدمت خالصانه به امر مداوای بیماران می پردازد: سلامت بیماران برایم بسیار مهم است، سال دوم رزیدنت داخلی، در پایان یکی از کشیک ها، متوجه شدم برای بیمار نارسایی تنفسی که نیاز به اکسیژن دارد و در اورژانس بستری بوده، ارائه دستور دارویی فراموش شده و با جست و جو در پرونده بیمار آدرس او را پیدا کردم، عصر همان روز با همسرم به منزل وی رفتیم و نسخه را تحویل دادم که دارو را تهیه کنند و این پیگیری، موجب خوشحالی بیمار و خانواده وی گردید.

شرایط با تولد فرزند دوم دکتر دادپور، کمی پیچیده تر می شود، چون پزشک جوان در دوره ضریب کا تخصص در شهری است که هیچ یک از افراد خانواده را برای کمک گرفتن در نزد خود ندارد، اما او عزم عبور از این دوران سخت را نیز دارد: سال چهارم رزیدنتی درحالی که فرزند دومم را ۵ ماهه باردار بودم، درآزمون بورد تخصصی قبول شدم. پس از آن برای گذرانیدن ضریب k در شهر بردسکن که آشنا و بستگانی نداشتم، دو سال به ارائه خدمات درمانی پرداختم. این شهر متخصص داخلی و قلب نداشت و آنزمان تنها متخصص داخلی آن شهر بودم. منزلی در پانسیون بیمارستان داشتیم و در واقع آنکال ٢۴ ساعته بیمارستان این شهر بودم. پسرم در سال ٨۶ و در آن شرایط سخت که مصادف شد با سرما و برف سنگین بی سابقه در کشور به دنیا آمد. با وجود همه سختی ها، مردم مهربان و مهمان دوست این شهر خاطرات بسیار خوبی برایمان رقم زدند.

فلوشیب سم شناسی بالینی، بالاخره پاسخ تلاش های خستگی ناپذیر و مداومش را با پذیرش در دانشگاه علوم پزشکی مشهد به عنوان فلوشیپ سم شناسی بالینی می گیرد: " یادم هست که دانشگاه برای جذب فلوشیب سم شناسی بالینی فراخوان زده بود، من هم پس از مشورت با اساتید در این فراخوان شرکت کردم و از بین١٢ نفر شرکت کننده، تنها متخصص داخلی بودم که در آزمون پذیرفته شدم. همچنین به اتفاق همکارم، سرکار خانم دکتر علیزاده اولین فلوشیپ های سم شناسی کشور بودیم و دانشگاه مشهد برای اولین بار فلوشیپ این رشته را جذب می کرد. در دانشگاه علوم پزشکی مشهد دوره فلوشیپ را شروع کردم و در پایان دوره، درخواستم را جهت جذب به عنوان عضو هیأت علمی ارائه کردم. خوشبختانه اساتید بزرگوارم از عملکردم رضایت داشتند، با جمله "دوره فلوشیپ سم شناسی را با عملکرد فراتراز حد انتظار به اتمام رسانده است" با درخواست من برای هیأت علمی موافقت کردند. پس از آن مرتبه های استادیار و دانشیاری را به لطف مسئولین محترم دانشکده و دانشگاه طی کردم و در فرودین١۴۰٢ موفق به کسب درجه استادی دانشگاه علوم پزشکی مشهد شدم، که جز با لطف و راهنمایی های مسئولان دانشگاه که در سال های تحصیل و فعالیتم درخدمت آنها بودم، امکان پذیر نبود.  استادان گرانقدری که بعنوان سرمایه های زندگی ام همواره چراغ راه زندگی ام بودند و هستند. در این مسیر همسرم همراه و یاور بسیار خوبی برایم بود و مثل یک دوست صمیمی همیشه در کنارم قرار داشت. برای فرزندانم تلاش کردم مادر خوبی باشم و در ساعات حضورم درجمع خانواده سعی کردم وظیفه مادری و همسری خود را به خوبی انجام دهم. اینکه چقدر موفق بودم را باید از آنها پرسید. در حال حاضر فعالیت درمانی در مطب برای شیفت عصر ندارم و همان ساعاتی که در بیمارستان هستم را کافی دانستم و تمایلم بر این بود که در کنار خانوده باشم و تا حدی که امکان دارد به فرزندانم بپردازم.

این استاد و پزشک با تجربه، سخنی هم با زوجین جوان دارد: توصیه من به زوجین این است که قبل از فرزند دار شدن برای پرورش و تربیت صحیح فرزند مطالعات دقیق داشته باشند. در هر رشته و تحصیلاتی که هستند نباید از مطالعه و کسب راهنمایی از کارشناسان مربوطه غافل شوند و نیاز به مشاوره برای همه ما در امر آموزش و تربیت فرزندانمان وجود دارد .آموزش تربیت صحیح فرزندان نسل جدید، برای هر مادر و پدری ضروری است .

عضو هیأت علمی دانشگاه از تشویق های سرشار از مهر پدر که انگیزه او را برای پیشرفت هایش دو چندان می کرد هم اینچنین می گوید: " پدرم که در حال حاضر در قید حیات نیستند، مشوق بزرگ من در امور تحصیلی بودند و وابستگی ویژه ای به ایشان داشتم. مادرم هم که مدرس نمونه کشوری درس زیست شناسی و هنرمند بودند الگوی من برای تلاش مستمر و پشتکار بوده اند. پدرم قاری قرآن، اهل عرفان، مطالعه، معرفت و یک ورزشکار حرفه ای بودند.

از دوران جوانی ورزشکار بود و پس از بازنشستگی، مربی ورزش صبحگاهی در منطقه ای که سکونت داشتیم، شد. ابتلای ایشان به بیماری عصبی عضلانی پیشرونده MSA در سال های پایانی حیات، غم بزرگی بر قلب من و سایر اعضای خانواده نشاند. بیماری مالتیپل سیستم آتروفی که بیماری نادر با علت ناشناخته است و به درمان، پاسخ مناسب نمی دهد و با دارو می توان علائم را تا حدی کنترل کرد. با مطالعه مقالات به روز و جدید تمام تلاشم را کردم که برای درمان پدرم قدمی بردارم اساتید محترم و همکاران بزرگوارم نیز برای درمان پدرم تمام همت و تلاش خود را بکار گرفتند. با اساتید خارج از کشور مشورت کردم و اعلام کردند درمان همان درمانی است که برای این بیماری در مشهد انجام می شود.  به اتفاق اعضای خانواده، همه توان خود را بکار گرفتیم که پدرم کمترین سختی را در دوران بیماری تحمل کنند. با وجود اینکه به مدت نزدیک به دو سال در بستر بیماری (گرچه کاملا هوشیار و آگاه) بودند با مراقبت هایی که انجام شد کوچک ترین زخم بستری ایجاد نشد. علیرغم تمام تلاش هایی که انجام شد پدر عزیزم را دو سال قبل از دست دادم. از درگاه خداوند برای ایشان و تمامی رفتگان عزیز جمع دانشگاه رحمت واسعه خداوند را مسئلت دارم.

دکتردادپور در پایان سخن، با اشاره به مناسبت فرخنده میلاد حضرت فاطمه زهرا (س) در هفته جاری عنوان می کند: حضرت زهرا (س) نمونه و الگوی تمام بانوان است. ایشان یاور همیشگی همسرشان حضرت علی(ع) بودند و علیرغم سن کم به پدرو مادرشان رسیدگی می کردند و به ام ابیها مشهور بودند. همچنین فرزندان صالحی تربیت کردند که تاریخ آن ها را از یاد نخواهد برد. حضرت فاطمه زهرا (س) بهترین الگو برای تمام زنان دنیا به ویژه ایران زمین هستند.

این روز را به مادرم و تمامی مادران عزیز و فداکار چه آنها که در قید حیاتند و چه اهل آسمان تبریک عرض می کنم.