گفتگو با عضو هیات علمی جوان؛ توجه به فرهنگ و تامین اعتبار لازم در پیشبرد بسیاری از برنامه ها و اهداف دانشگاه موثر است

دکتر وحید سهیلی متولد ۱۳۶۴ در شهر مشهد، دانشیار گروه کنترل دارو و معاون دانشجویی- فرهنگی دانشکده داروسازی مشهد، یکی از چهره های جوان در حوزه های آموزشی، پژوهشی و مدیریتی دانشگاه علوم پزشکی مشهد است که از سال 1396 همکاری خود را به عنوان عضو هیات علمی در این مجموعه آغاز نموده و از سال گذشته به پیشنهاد رئیس دانشکده داروسازی، مسئولیت خطیر معاونت دانشجویی- فرهنگی این دانشکده را نیز عهده دار شده و همزمان با فعالیت های تدریس و تحقیق، بر رسیدگی و پیگیری امور دانشجویان و اجرای برنامه های فرهنگی- سیاسی نیز اهتمام دارد. از جمله دستاوردهای پژوهشی این استاد جوان می توان به اخذ رتبه پژوهشی برتر در جشنواره هفته پژوهش دانشگاه به دلیل نگارش کتاب "تضمین وکنترل کیفیت میکروبی فرآورده های دارویی، آرایشی و بهداشتی" که با همراهی استاد دکتر فضلی بزاز انجام شده ، نگارش طرح مطالعاتی " ارزیابی و بررسی نقش ژن های کسب آهن و جزایر بیماریزایی (Pathogenicity island) در تولید بیوفیلم و  مقایسه آن با تایپینگ رپلیکون پلازمید در اشریشیا کلی بیماریزای ادراری مقاوم" که از سوی معاونت پژوهشی دانشگاه در سال جاری به عنوان اثر پژوهشی برتر شناخته شد و همچنین نگارش 45 مقاله در مجلات معتبر از سال 1396 تاکنون اشاره کرد. همچنین دکتر وحید سهیلی در ادوار مختلف جشنواره قرآن و عترت (ع) دانشگاههای علوم پزشکی کل کشور، در بخش معارفی، نیز موفق به کسب رتبه های برتر دانشگاهی و کشوری شده است. ایشان از سال 1397 تا 1402 مسئول دفتر نوآوری و ارتباط با صنعت دانشکده داروسازی بوده و  از مهرماه 1402 مسئولیت معاونت دانشجویی – فرهنگی این دانشکده را عهده دار می باشد.

وبدا: با سپاس از حضور شما در این گفتگو لطفا در ابتدا بیوگرافی مختصری از خود عنوان بفرمایید؟

من، وحید سهیلی، در سال ۱۳۶۴ در یک خانواده مذهبی به دنیا آمدم، پدر و مادرم فرهنگی بودند و همین نقطه قوتی بود که سبب شد در خانواده‌ای اهل دانش و فرهنگ پرورش یابم. دوران راهنمایی و دبیرستان را در سازمان ملی پرورش استعدادهای درخشان ( تیزهوشان ) گذراندم و سال 1382 از دبیرستان شهید هاشمی نژاد ( تیزهوشان) فارغ التحصیل و با زیر گروه ۵۱۵ داروسازی، وارد دانشکده داروسازی مشهد شدم؛ البته علاقه زیادی به این رشته داشتم و انتخاب شهر و رشته نیز بر اساس همین علاقه بود و خوشبختانه هیچ گاه از انتخابم پشیمان نشدم.

در سال 1388 دوره عمومی داروسازی را به اتمام رساندم و همان سال وارد آزمون دکترای تخصصی شدم. این تصمیم گیری هم به یکباره انجام شد؛ به طوری که زمان آزمون در خرداد ماه بود و من پس از عید نوروز همان سال تصمیم گرفتم که در آزمون شرکت کنم، زمان بسیار کم و منابع آزمون زیاد بود، بنابراین خیلی فشرده و مستمر درس ‌خواندم تا اینکه به لطف خدا در آزمون دستیاری پذیرفته شدم. همزمان با این موضوع، کار پایان‌نامه دکترای عمومی را هم انجام می دادم و شهریورماه همان سال از پایان نامه دوره دکترای عمومی دفاع کردم.

در همان سال 1388 وارد رشته تخصصی کنترل دارو شدم، اما مشکلی که وجود داشت این بود که رشته کنترل دارو در آن زمان، تنها در دانشگاه تهران دایر بود و دانشگاه‌های تبریز و مشهد تازه اقدام به تاسیس این رشته کرده بودند، بنابراین تا هماهنگی ها و برنامه ریزی ها در راستای راه اندازی رشته کنترل دارو در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شود، چندماهی طول کشید و من به ناچار تحصیل را با یک ترم وقفه تحصیلی آغاز کردم.

وبدا: ماهیت رشته کنترل دارو چیست و آیا به دانشجویان، گرایش به این رشته را توصیه می کنید؟

به دوستانی که علاقمند به این رشته هستند، عرض می کنم که رشته کنترل دارو رشته ای بسیار جذاب و ترکیبی از رشته‌های شیمی دارویی و فارماسیوتیکس است و البته در کنار آن باید با قوانین و مقررات حوزه علوم دارویی هم آشنایی هم کامل داشته باشند و مسلط شوند. رشته کنترل دارو علمی است که هر چقدر هم در آن پیش بروید، همچون دریای بزرگی گسترده است و قوانین و مقررات حوزه دارویی هم هر روز در حال تکامل است و هیچ بن‌بستی ندارد، حتی خود شما هم می‌توانید در ارتباط با قوانین و مقرراتی اصلاحاتی پیشنهاد کنید. در کتاب فارماکوپه خیلی از قوانین از همین پیشنهادات منشأ می‌گیرد.

وبدا: دفاع از پایان نامه دکترای تخصصی در چه سالی انجام شد و موضوع آن چه بود؟

در فروردین ماه سال 1395 از پایان نامه دکترای تخصصی‌ام، با عنوان "طراحي و ساخت بيوسنسور مبتني بر آپتامر براي سنجش سريع و حساس باقي مانده استرپتومايسين در شير" که در واقع ترکیبی بود از کارهای آپتامتری، سنسورها و همینطور کارهای کنترلی (کنترل یک آنتی بیوتیک در شیر با روش آنالیز نوین) دفاع کردم. خیلی از کارهای آن از جمله استفاده از نرم‌افزارهای مدل سازی مولکولی برای آپتامرها برای نخستین بار بود که در یک پایان نامه به کار گرفته می‌شد.

وبدا: با پایان یافتن دوره دکترای تخصصی بلافاصله در دانشگاه مشغول به کار شدید؟

خیر... سال 1395 که فارغ التحصیل شدم، تقریباً تا سال ۹۶ یک توقفی اتفاق افتاد، چون باید وضعیت خدمت سربازی ام مشخص می‌شد. با توجه به اینکه شماره چشمم بالا بود و طبق قوانین معافیت سربازی می‌توانستم معاف شوم، برای این کار اقدام کردم، اما عنوان شد که شما به دلیل اینکه دکتر هستید، معافیت شامل حالتان نمی شود! بنابراین تصمیم گرفتم امریه بگیرم و از جهاد دانشگاهی مشهد پس از یک مصاحبه سخت امریه گرفتم، اما باز هم اعلام شد به دکتر ( پزشک، دندانپزشک و داروساز) امریه نمی‌دهیم! در گام بعدی تصمیم گرفتم از طریق سرباز هیئت علمی اقدام کنم و در آنجا گفته شد که دوره سرباز هیئت علمی ۵ ساله است و در دانشگاه تیپ یک هم نمی‌توانید باشید، لذا باید به شهرهای کوچکتر بروید. تصمیم گیری در این مورد از جهات مختلف بسیار برای من چالش برانگیز بود، به ویژه که خانواده‌ تشکیل داده بودم و بحث ازدواج این مسئله را به نوعی سخت‌تر می‌کرد.

تنها راه حلی که در آن مقطع پیش روی من گذاشته شد، بنیاد نخبگان ارتش بود که من توانستم از طریق این بنیاد اقدام کنم و طرح جایگزین خدمت را به جای سربازی گذراندم؛ یعنی یک دوره آموزشی سپری کردم و پس از آن طرحی را با یکی از اساتید دانشکده پزشکی ارتش در تهران گرفتم و طرح جایگزین خدمت را گذراندم. حُسن این طرح جایگزین، این بود که چون از طرف بنیاد نخبگان اجرا می شد، می‌توانستم همزمان به استخدام دانشگاه هم در بیایم؛ به عبارتی همزمان هم سرباز بودم و هم استخدام دانشگاه علوم پزشکی مشهد، و از مرداد ۹۶ بنده به عنوان عضو هیئت علمی در گروه کنترل داروی دانشکده داروسازی مشهد مشغول به کار شدم. برای من عضویت در این گروه باعث افتخار بود، چون در خدمت اساتید بزرگی همچون آقای دکتر حسن‌زاده خیاط ( که اکنون بازنشسته شده‌اند )، آقای دکتر رجبی و خانم دکتر فضلی بزاز بودم.

وبدا: دوره عمومی دکترای داروسازی و تخصص را در مشهد گذراندید؟

بله هم دوره عمومی و هم تخصص افتخار داشتم که در خدمت اساتید نخبه و بزرگمان در دانشگاه مشهد باشم و خیلی چیزها از ایشان آموختم و البته هنوز هم در حال یادگیری هستم.

وبدا: از آثار پژوهشی که تاکنون نگارش کرده اید بفرمایید؟

من از سال ۹۶ تاکنون یعنی در طول ۷ سال گذشته، در دوره‌های استادیاری و دانشیاری حدود ۴۵ عنوان مقاله به چاپ رساندم که از این تعداد برخی در ژورنال‌های معتبری مثل Antimicrobial Agents and Chemotherapy که متعلق به انجمن میکروبیولوژی آمریکا است، European Journal of Medicinal Chemistry که ژورنال شیمی دارویی مربوط به اروپا است و بعد از ژورنال Journal of Medicinal Chemistry ACS تصور می‌کنم که مهم‌ترین ژورنال در حوزه شیمی دارویی باشد، و Phytotherapy Research که از مهمترین ژورنال های حوزه فارماکوگنوزی است به چاپ رسیده است.

همچنین کتاب تضمین وکنترل کیفیت میکروبی فرآورده های دارویی، آرایشی و بهداشتی را با همراهی استاد محترم دکتر فضلی بزاز به چاپ رساندیم که یک راهنما برای بحث‌های کنترل میکروبی است؛ حدود ۳۰ سال بود که کتابی در این حوزه چاپ نشده بود، یعنی از آخرین کتابی که توسط خانم دکتر فاطمه کمال در حوزه کنترل میکروبی داروها به چاپ رسیده بود دیگر کتابی در این مورد نداشتیم.

وبدا: بخش اصلی کار شما حول چه موضوع یا موضوعات علمی و پژوهشی است؟

 قسمت اصلی کار من متمرکز بر کنترل میکروبی داروها است و بیشتر حول این موضوع انجام می‌شود، چون حوزه‌ای است که کمتر کسی وارد آن می‌شود و اکثر افرادی هم که به آن ورود می‌کنند میکروبیولوژیست‌ها هستند لذا اینکه یک نفر داروساز در حوزه میکروبیولوژی داروها صاحب نظر باشد و در این بخش اطلاعات لازم را کسب کند، امری ضروری به نظر می رسید. اما اکنون که صحبت از کنترل میکروبی شد، اجازه دهید این نکته را هم عرض کنم که هرچند کنترل میکروبی داروها بخش اصلی کار ما است، اما یکی از مشکلات موجود در حوزه میکروبی داروها بحث مقاومت دارویی است؛ موضوعی که تا حد زیادی به مباحث پزشکی و سلامت عمومی جامعه مربوط می‌شود و در باب اهمیت آن، همین بس که در سال 2011 شعار سال سازمان بهداشت جهانی "مقاومت به داروهای ضد میکروبی ، یک تهدید جهانی" بود و در سال 2017 این سازمان از بحث مقاومت دارویی به شدت ابراز نگرانی کرده و جدولی منتشر کرد که یک سری از میکروب‌ها از جمله میکروب سل را به عنوان بالاترین اولویت و بعد از آن باکتری‌های دیگری همچون سودوموناس آیرژینوزا، آسینتوباکتر بومانی و انتروباکتریاسه های مقاوم به کارباپنم ها و نسل سوم سفالوسپورین ها با اولویت حیاتی برای مطالعه و تحقیق اعلام شدند.

با توجه به شرایط هر کشوری این میکروب‌ها و مقاومت‌های آن متفاوت است و در کشورهای در حال توسعه مثل کشور ما و همینطور کشورهای همسایه ما، بحث مقاومت‌های آنتی بیوتیکی اهمیت دوچندان دارد. باز در همین کشورها سودوموناس یکی از مهم‌ترین یکروب‌های مقاوم دارویی خطرناک است. لذا تمرکز من از همان زمانی که به عضویت هیئت علمی دانشگاه مشهد در آمدم، بر روی همین میکروب سودوناس بود.

همچنین گفته شده که از سال ۲۰۵۰ میلادی، هر سال حدود ۱۰ میلیون نفر بر اثر ابتلا به بیماری‌های مقاوم به آنتی بیوتیک از بین خواهند رفت که از آن به عنوان آخرالزمان پست آنتی بیوتیکی یاد می کنند! این موضوع با توجه به مصرف بی‌رویه آنتی بیوتیک‌ها در کشور ما اهمیت دوچندان پیدا می‌کند.

اما یک نگاهی که در بین میکروبیولوژیست‌ها وجود دارد و طی سال‌های اخیر به شدت تقویت شده و مطالعات نیز به سمت آن رفته، این است که ما به جای اینکه بخواهیم میکروب‌ها را از بین ببریم و یا چیزی را علیه آنها استفاده کنیم تا مانع رشدشان بشویم (که در مقابل میکروب‌ها هم تلاش می‌کنند نسبت به آن مقاوم بشوند)، روش‌هایی را به کار بگیریم که میکروب‌ها را خنثی کند و بدون اینکه بر رشد آنها تأثیر بگذارد، صرفاً فاکتورهای سمی و پاتوژنیسته آنها را خنثی کند. در این صورت میکروب تبدیل به یک موجود بی‌خاصیت می‌شود که خود سیستم ایمنی بدن می‌تواند آن را از بین ببرد. این نگاه در چند سال اخیر بسیار تقویت شده و من نیز در این زمینه و به طور اختصاصی در مورد سودوموناس خیلی کار کرده‌ام و تصور می‌کنم نخستین مقاله مروری منتشر شده در خصوص ترکیباتی که قادر به خنثی‌سازی پاتوژنیسیته سودوموناس از طریق اخلال در شبکه ارتباطی آن هستند، توسط بنده در ژورنال معتبر European Journal of Medicinal Chemistry چاپ شده است.

موضوع دیگری که در راستای فعالیت‌های تحقیقاتی من به طور جدی دنبال شد، موضوع بهداشت دهان و دندان بود که به دلیل بالا رفتن هزینه‌ها و عدم پوشش‌های بیمه‌ای در سال‌های اخیر، در شرایط نامطلوبی قرار گرفته است. لذا نکته‌ای که در این خصوص توجه مرا جلب کرد این بود که روی همان سیستمی که برای سودوموناس کار کردم، برای عامل اصلی پوسیدگی‌های دهان و دندان نیز کار کنم. این توضیح ضروری است که باکتری به نام استروپتوموکوس موتانس عامل اصلی پلاک‌های دندانی و چسبندگی میکروب‌ها به دندان‌ها است و سبب پوسیدگی دندان می‌شود، لذا اگر ما بتوانیم از عاملی استفاده کنیم که این باکتری دیگر خاصیت چسبندگی نداشته باشد، در این صورت این باکتری در دهان به حالت آزاد باقی مانده و در ادامه یا بلعیده می‌شود و یا توسط فلور طبیعی دهان فعالیت آن محدود می‌شود. این طرح پژوهشی اکنون توسط یکی از دانشجویان دوره دکترای تخصصی در حال انجام می‌باشد و هدف نهایی طراحی یک دهانشویه هدفمند بر همین مبنا می باشد. ایده‌ی فوق در رویداد نوآوری های دارویی کشور که به ابتکار دانشکده داروسازی طی ۵ سال گذشته در سطح کشور برگزار شده است، به عنوان سومین ایده برتر معرفی شد.

یکی دیگر از حوزه‌هایی که جدیداً در آن شروع به کار کرده‌ام، تولید خمیر مایه‌هایی است که بسیاری از افزودنی‌ها را در داخل خود داشته باشد، چون در حال حاضر بسیاری از نانوایی‌ها این مواد را به عنوان مواد مغذی روی سطح نان می‌پاشند با این هدف که نان به لحاظ تغذیه ای کیفیت بالاتری پیدا کند. اما مقداری که برای هر نان استفاده می‌شود، هیچ معیار و میزان مشخصی ندارد. از سوی دیگر چنانچه شرکت‌های تولید کننده خمیرمایه، این مواد مغذی را با پودر خمیرمایه مخلوط کنند، چون از لحاظ سایز با یکدیگر یکسان نیستند، مخلوط همگنی به دست نمی آید و از هم جدا خواهند شد. اما اگر بتوانیم محتوای سلولی ساکارومیسز را تخلیه و در آن این مواد مغذی را جایگزین کنیم در این صورت یک خمیرمایه یکنواخت خواهیم داشت که در هر شرایطی همگن باقی خواهد ماند.

 این طرح پژوهشی هم اکنون در مورد افزودن آسکوربیک اسید یا ویتامین C با عنوان "ریزپوشانی مواد بهبود دهنده نان در مخمر ساکارومایسس سرویزیه به عنوان یک حامل  نوین فرآورده های غذایی و دارویی" توسط یکی از دانشجویان کنترل دارو در حال انجام است و طرح ایشان در رویداد حفاظت از دستاوردهای فناورانه (فن تز) در حوزه صنایع غذایی جزو یکی از سه طرح برگزیده از سوی معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری معرفی و در حال امضای قرارداد مربوطه هستیم تا ثبت بین المللی شود.

وبدا: توضیحاتی درباره فعالیت های خود در پست معاونت دانشجویی فرهنگی دانشکده داروسازی بفرمایید؟

حدود ۲۰ روز پس از حکم دانشیاری، ریاست محترم دانشکده سرکار خانم دکتر رضوی به بنده پیشنهاد معاونت دانشجویی فرهنگی دانشکده داروسازی را دادند و من هم پذیرفتم، به دلیل اینکه هم در این حوزه احساس وظیفه می کردم و هم اینکه یک تجربه جدید و متفاوت بود.

وبدا: نگاه شما به این مسئولیت و جایگاه شغلی چیست؟

به نظر بنده کار در حوزه معاونت دانشجویی فرهنگی یک کار عاشقانه است و در واقع شما باید عاشق دانشجویان و دانشکده باشید تا بتوانید در کار خود موفق عمل کنید. دانشجویان ما هم این موضوع را کاملاً درک می‌کنند و اگر شما عاشق کار خود نباشید آنها به خوبی این موضوع را به متوجه می شوند. در مقابل اگر عاشق کار خود باشید و خالصانه کار کنید، حتی اگر تلاشتان به ثمر نرسد، دانشجویان این موضوع را درک خواهند کرد، من بارها این موضوع را تجربه کردم.

کمتر از یک سال است که من در پست معاونت دانشجویی فرهنگی قرار گرفتم و در این مدت، نگاهی که شخصاً به این حوزه داشتم، اینگونه بوده که اتاق معاونت دانشجویی و فرهنگی پناهگاهی امن باشد برای دانشجویان، و هر دانشجویی مشکل یا مسئله‌ای دارد و احساس می‌کند کاری از دست بنده به عنوان معاون دانشجویی و فرهنگی برمی‌آید، بدون خجالت و تردید مطرح کند. من هم تلاش می‌کنم که در این راستا به او کمک کنم.

همچنین در حوزه دانشجویی سعی می‌کنم، شرایط به گونه‌ای فراهم شود که دانشجویان دغدغه نیازهای اولیه‌ همچون تغذیه و خوابگاه و به طور را نداشته باشند تا با آرامش خاطر تحصیل کنند. از طرف دیگر، در بحث‌های روحی، روانی و عاطفی سعی کرده ام که توجهم معطوف به دانشجویان باشد و در مواردی که متوجه افت تحصیلی دانشجویان یا عدم حضور آنها در دانشکده شده‌ام، پیگیری‌هایی داشته‌ام و مواردی را هم به مشاور دانشکده معرفی کردم تا به آنها کمک کند. در بحث مشاوره تحصیلی نیز تا آنجا که در حد دانش و توان علمی بنده بوده به آنها کمک کردم.

 نگاه دیگری که در معاونت دانشجویی و فرهنگی داشته‌ام این بود که زمینه رشد دانشجویان به لحاظ اعتقادی و سیاسی را فراهم کنم که البته این کار بسیار سخت است. کار عمده‌ای هم که در این راستا انجام داده ام، برگزاری مراسم مذهبی اعم از جشن‌ها و اعیاد و عزاداری‌ها بوده و سعی کردم که همواره این مراسمات هرچه پررنگ‌تر برگزار شود. در کنار این موضوع به این نکته اهتمام داشته‌ام که در مراسمات مختلف، مطالبی تبیین شود که در سطح دانشگاه باشد و در این راستا همواره به دنبال استفاده از پوسترها و کلیپ ها با مضامینی عمیق تر بوده ام. در حوزه سیاسی هم بنده تلاش کردم که در مناسبت‌های مختلف مفاخر فرهنگی، سیاسی و اجتماعی همچون امیرکبیر ، آیت الله مدرس، میرزا کوچک خان و ... را به دانشجویان معرفی کنم و نیز روایت صحیح رویدادهای مهم تاریخی کشور و انقلاب را از طریق پوستر و کلیپ تبیین نمایم.

 اما نکته مهمی که متاسفانه کار ما را در این راستا با مشکل مواجه کرده است بحث بودجه فرهنگی است که در سال جاری تامین نشده و به طور کلی در برنامه‌ها می‌توان گفت که بودجه برنامه های فرهنگی اغلب نادیده گرفته می‌شود و دانشجویان ما در حالی از دانشگاه فارغ التحصیل می‌شوند که در عین دانش آموختگی و سطح علمی مطلوب، از سطح آگاهی‌های سیاسی، فرهنگی و اعتقادی پایینی برخوردار هستند و نکته آزاردهنده‌تر اینکه این دانشجویان حتی از تاریخ کشورمان هم بی‌ اطلاع هستند.

 بنابراین باید هزینه بخش فرهنگی نیز مانند سایر بخش‌های دانشگاه جدی گرفته شود و از سوی مسئولان مربوطه تامین شود و به عنوان یک بخش از دانشگاه که صرفاً هزینه روی دست دانشگاه می‌گذارد به آن نگاه نشود. خوشبختانه در دانشکده داروسازی ریاست محترم دانشکده سرکار خانم رضوی همواره کمک‌های بی دریغی را در بحث تامین بودجه برنامه‌های فرهنگی دانشکده داشته‌اند و تا حد ممکن در این زمینه کمک کرده و می کنند.

از دیگر فعالیت هایی که در حوزه فرهنگی و دانشجویی پیگیری و مورد استقبال قرار گرفته است راه‌اندازی بازارچه‌های خیریه بوده که طی 10 ماه گذشته بازارچه های خیریه عید نوروز، بازارچه گل و گیاه و عطر و ادکلن، و همچنین بازارچه پوشش و حجاب بوده است. همچنین جشن‌های دانش آموختگی دانشجویان داروسازی که به دلایل مختلف متوقف شده بود، مجدداً احیا گردید و در خرداد ماه سال جاری جشن دانش آموختگی دانشجویان ورودی مهر ۹۷ برگزار شد. به طور کلی سعی بر این بوده که در حوزه معاونت دانشجویی و فرهنگی مسیرهای صحیحی ریل گذاری شود تا کسانی هم که در آینده در این سمت قرار می گیرند، در مسیری هموار گام بردارند. این اعتقاد و باور قلبی بنده است که باید هر یک از ما در هر پست و جایگاهی قرار داریم، تا زمانی که فرصت هست، مسیرها و ریل گذاری‌های درستی را ایجاد کنیم تا در آینده، ما یا هر مسئول دیگری که در این جایگاه قرار گرفت بتواند در مسیر درست حرکت کند.

وبدا: در مسیر تحصیل و کار خود آیا با چالش‌هایی هم روبرو بوده‌اید؟

بله... قطعاً در مسیر همه افراد چالش‌ها و موانع ممکن است ظاهر شود ، اما مهم آن است که فرد توکل و انگیزه خود را از دست ندهد. ما در حال حاضر در بین دانشجویان دوره تخصص نگرانی‌هایی را در خصوص آینده شغلی و درآمدی شاهد هستیم که البته برای من این نگرانی کاملاً قابل درک است، چون شخصاً با این نگرانی‌ها مواجه بوده‌ام. اما به این دانشجویان توصیه می‌کنم که نگران نباشند و بدانند که پول و درآمد تا حدی که برای آنها رضایت بخش باشد، بالاخره به دست خواهد آمد.  اما آنچه که شاید همیشه مجال به دست آوردنش فراهم نباشد، فرصت تحصیل است، چون اغلب، از حدود سن ۳۰ سالگی به بعد انگیزه و حس و حال و انرژی درس خواندن کاهش پیدا می‌کند و بنابراین نباید این فرصت را از دست بدهند، همه ما باید طوری زندگی کنیم که سالهای آینده وقتی به گذشته فکر می‌کنیم از مسیری که آمده‌ایم، خوشحال و راضی باشیم. این موضوع تنها در ارتباط با مباحث تحصیلی نیست بلکه در موضوعات اخلاقی و اجتماعی نیز باید به همین شکل حرکت کنیم و رفتار ما طوری باشد که بعدها از آنچه که انجام داده‌ایم شرمنده و دچار عذاب وجدان نباشیم.

شرایط خانوادگی من نیز به لحاظ مالی متوسط بود و برای ورود به دانشگاه و یافتن موقعیت کاری مطلوب توکلم به خدا بود، لذا معتقدم که اگر ما مسیر را درست انتخاب کنیم و به خدا توکل داشته باشیم، قطعاً خداوند راه حل لازم را پیش پای ما می‌گذارد. دو آیه از آیات قرآن کریم را هم به دانشجویان توصیه می‌کنم که هر زمان با مشکل یا دوراهی‌های زندگی مواجه شدند، از این آیات کمک بگیرند؛ اول آیه شریفه "أُفَوِّضُ أَمْرِي إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ" ( غافر/44 ) و آیه شریفه "... رَبِّ أَدْخِلْنِي مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أَخْرِجْنِي مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لِي مِنْ لَدُنْكَ سُلْطاناً نَصِيراً" ( اسراء/80 ) این اذکار برای بنده بسیار راهگشا بوده و در سختی های زندگی و تصمیم گیری‌ها از آنها کمک گرفتم و نتایج معجزه آسایی نیز داشته است. به طور کلی معنویات به انسان کمک می‌کند که روحیه و انگیزه خود را در برهه‌های مختلف زندگی از دست ندهد و اصطلاحا نشکند.

وبدا: آیا نکته نظر یا پیشنهادی برای بهتر شدن فضای دانشگاه دارید؟

از مسئولان دانشگاه خواهش می‌کنم که به مباحث فرهنگی و اعتقادی و حتی سیاسی دانشجویان توجه بیشتری داشته باشند، دانشجویان ما متاسفانه از فضای سیاسی کشور درک درستی ندارند و هنوز ما با دانشجویانی مواجهیم که مثلاً عنوان می‌کنند مسئله فلسطین جنگ اعراب با اسرائیل است و ارتباطی به ایران ندارد! یا این صحبت‌های نادرست و کلیشه‌ای بیان می‌شود که چرا ما باید پول مردم خودمان را صرف فلسطین، لبنان و سوریه کنیم؟ این ذهنیت‌ها باید اصلاح شود و سطح دانش سیاسی دانشجویان ارتقا یابد. شش سال بودن با دانشجویان در فضای دانشکده فرصت کمی نیست و ما وقت زیادی داریم که این دانش سیاسی و فرهنگی و اعتقادی را در دانشجویان ارتقاء دهیم.

در سال‌های دهه‌ی چهل تا هفتاد جریان دانشگاه یک جریان نخبگی بود و در واقع نخبگان دانشگاهی به جامعه خط می‌دادند اما متأسفانه اکنون نمی‌توانیم ادعا کنیم که دانشجویان و نخبگان دانشگاهی به جامعه خط می‌دهند، بلکه به نظر می‌رسد این قضیه برعکس شده است و این جامعه است که به دانشگاه خط می‌دهد و دانشجوی ما حرف‌هایی را که در کف جامعه است بدون هیچ نقد و تحلیل درستی در دانشگاه مطرح می‌کند. این در واقع نشانه ضعف کار ما در دانشگاه است که هزینه و زمان لازم را برای برگزاری جلسات و گردهمایی هایی که بتوان در آنها پیرامون مسائل مختلف فرهنگی، اجتماعی و سیاسی کشور صحبت کرد، اختصاص نمی‌دهیم.

اینکه مقام معظم رهبری می‌فرمایند "جهاد تبیین" واقعاً ما در مورد آن کم کاری کرده‌ایم و واقعیت‌هایی را نگفته‌ایم و بعد همان واقعیت‌ها به صورت معکوس به جوانان گفته می شود، به طوری که جای ظالم و مظلوم عوض می شود. ما باید بسیار کار کنیم تا جوانان را نسبت به واقعیت‌ها آگاه کنیم و این کار کردن مستلزم صرف وقت و  هزینه کافی است.

در حوزه‌های علمی و دانشجویی نیز با عدم وجود امکانات کافی و فرسودگی تجهیزات مواجه هستیم، این مسئله به ویژه در گروه‌های تازه تأسیس مانند گروه کنترل دارو که قدمت زیادی ندارد پررنگ‌تر است. البته در این مورد پیگیری هایی جدی از سوی ریاست محترم دانشکده صورت گرفته که انشاالله مثمر ثمر باشد. همچنین در بحث تجهیزات نیازمند تجهیزات جدیدتر و بروز هستیم به عنوان مثال در حال حاضر آنالیز دستگاهی از HPLC به سمت LC-MS سوق یافته اما ما هنوز در انتظار خرید HPLC  هستیم، بنابراین حمایت از گروه‌های کمتر توسعه یافته نیز موضوعی است که نیازمند توجه است. خوشبختانه در سایر موارد شرایط تا حد زیادی مطلوب است و چالش خاصی وجود ندارد ضمن اینکه ما هم وظیفه داریم از هیچ تلاشی کوتاهی نکنیم تا علی رغم همه این کمبودها و محدودیت‌ها کارها به پیش برود و انشالله که روز به روز شرایط بهتری بر فضای دانشگاه و کشور حاکم شود..