نقش استاد ؛ به عنوان نمادی از اخلاق، علم و رفتارهای اجتماعی-فرهنگی بر دانشجویان غیر قابل انکار است

 دکتر مهدی رزم آرا ، متولد 1367 در شهر مقدس مشهد، عضو هیات علمی ( استادیار ) دانشگاه علوم پزشکی مشهد و مسئول درمانگاه پوست بیمارستان امام رضا(ع)، یکی از چهره های جوان و فعال در بخش های آموزشی، درمانی و پژوهشی این مجموعه‌ی دانشگاهی است که از یکسال گذشته به عنوان عضو هیات علمی به جمع اساتید این دانشگاه پیوسته و علاوه بر مسئولیت های خود در سه حوزه‌ی یاد شده، در زمینه فعالیت های اجرایی نیز رسالت های مختلفی را عهده دار می باشد، سایت خبری وبدا در راستای انجام مصاحبه و آشنایی بیشتر با اساتید جوان هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد، گفتگویی با این استاد و پزشک جوان داشته است که شرح آن را در ادامه می خوانید:  

وب دا، در ابتدا خود را برای مخاطبان این گفتگو معرفی بفرمایید ( نام و نام خانوادگی ، در چه سالی و در کجا متولد شدید ) و شرح مختصری از سوابق تحصیلی دوران مدرسه و دانشگاه بفرمایید که در کجا و چه سالهایی طی شد؟

دکتر مهدی رزم آرا هستم. متولد سال 1367 و در شهر مقدس مشهد به دنیا آمدم. دوران آموزشی تحصیلات راهنمایی و دبیرستان را، در مدرسه امام رضا شهر مشهد گذراندم و دوره پزشکی عمومی را در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند از سال 1386 تا 1393 گذراندم و بلافاصله از سال 1394 تا 1398 دوره تخصص پوست و مو را در دانشگاه علوم پزشکی مهشد طی کردم.

وب دا، آغاز فعالیت شغلی شما از چه سالی، در کجا و با چه مسئولیت‌هایی بوده؟ و آیا در حوزه‌هایی که فعالیت داشته‌اید دستاوردهایی که در قالب کسب مقام/ رتبه باشد هم شده اید؟

طبیعتا بعد از دوران تخصص فعالیت شغلی رسمی من آغاز شد. از انتهای سال 1399 به عنوان متخصص درمانی با گروه پوست و مو دانشگاه علوم پزشکی مشهد همکاری داشته ام و از سال 1402 نیز به عنوان استادیار دانشگاه علوم پزشکی مشهد خدمت کردم و اکنون هم مسئول درمانگاه پوست بیمارستان امام رضا(ع) هستم و همچنین بازرس انجمن متخصصین پوست سه استان خراسان هستم.

در دوران دانشجویی فعالیت همزمانی داشتم و اعتقاد من بر این بود که انسان های چند بُعدی قاعدتا موفق تر هستند از انسان های تک بُعدی و نگرشم در آن دوران بر این بود، که ما باید همزمان در حوزه ها ی فرهنگی، اجتماعی و اجرایی و پژوهشی فعالیت داشته باشیم و صرفا اکتفا به فعالیت در یک حوزه نکنیم. شاید در تک حوزه در آن حوزه بتوانیم سرآمد باشیم. به عنوان مثال اگر حوزه پژوهشی تنها فعالیت کنیم شاید بتوانیم در این حوزه سرآمد باشیم ولی از دیدگاهی که بتوانیم یک انسان کامل تری باشیم و یک انسان موفقی در اجتماع، جامعه و در دانشگاه باشیم توصیه من به دوستان عزیز این است که بتوانند، همزمان در حوزه های مختلف فعالیت کنند و در حوزه های چند بُعدی پیشرفت کنند شاید سرآمد بودن در تک حوزه را کمتر داشته باشند اما برای جامعه و برای خودشان شاید بتوانند موفقیت های بیشتری داشته باشند بنابراین من از همان دوره پزشکی عمومی همزمان با فعالیت هایتحصیلی در حوزه های اجرایی فعال بوده ام، به عنوان مشاور رئیس دانشگاه، به عنوان مشاور رئیس سازمان ملی جوانان در دوره ای از وزارت خانه به عنوان بازوی مشاوره وزیر بهداشت در حوزه تشکل ها و کانون های دانشجویی در کشور عضو شش نفره ای بودیم بازوی مشاوره وزیر بهداشت بودم و همزمان در حوزه ها و برنامه های فرهنگی و مسابقات فرهنگی و قرآن و عترت همیشه شرکت کرده ام و اکنون که به عنوان استادیار خدمت می کنم دو باره در همین حوزه های فرهنگی در برنامه ها و مسابقات شرکت می کنم و در حوزه های علمی و پژوهشی نیزکه یک رسالت اصلی و یک رسالت بسیار مهم ما است که در آنها شرکت می کنم. درحوزه های فرهنگی رتبه های زیادی را در دانشگاه علوم پزشکی بیرجند و دانشگا ه مشهد کسب کرده ام.

در حوزه پژوهشی در دوران رزیدنتی سعی کرده ام با توجه به همان رسالت چند بُعدی بودن حدود 10 تا فعالیت پژوهشی منتج به مقاله را انجام داده ام .

وب دا، با توجه به فعالیت دانشگاه در سه حوزه آموزش، درمان و پژوهش حفظ ارتباط این سه حوزه از نگاه شما تا چه حد اهمیت دارد و اساسا آیا می‌توان این سه حوزه را اولویت بندی کرد ؟

یکی از معضلات برای اساتید که در حوزه علوم پزشکی وجود دارد، این است که به هر حال اساتید باید همزمان درمان و آموزش را انجام دهند و پژوهش را نیز حفظ کنند و با توجه به اینکه به هر سمتی این چرخش انجام شود دو حوزه دیگر مغفول باقی می ماند. با توجه به تعدد بیماران و برخی کمبودهایی که ممکن است وجود داشته باشد در اکثر اوقات مجبور می شویم به سمت به حوزه درمان خودمان را بیشتر انتقال دهیم که این یک ضعف است و کاش می شد که از مسیرهای حوزه های آموزش و درمان تا اندازه ای از یکدیگر تفکیک شود و روزی برسد، که بتوانیم همزمان به صورت کامل متخصصینی داشته باشیم که تنها در حوزه درمان در بیمارستان ها مشارکت بکنند و متخصصینی داشته باشیم، که در حوزه های آموزش و پژوهش بتوانند تمام وقت و انرژی خود را بگذارند.

اگر به آن سه مبحث حوزه اجرایی را هم به همکاران پزشکی که به عنوان مدیران اجرایی نیز هستند، در دانشگاه اضافه بفرمایید می بینید که الویت بندی سختی خواهد شد.

از لحاظ اینکه بتوانیم اهمیت آنها را جداسازی کنیم و بگوییم که آموزش مقدم بر درمان است یا بالعکس از لحاظ من شاید تقسیم بندی درستی نباشد. بنابراین بهترین کار این است، که ما بتوانیم با تخصیص بودجه ها این بخش ها را تفکیک کنیم و همکارانی داشته باشیم که بتوانند بیشتر روی کار درمانی تمرکز کنند و همکارانی دیگر بیشتر روی کار آموزش و پژوهش تمرکز کنند و این هم به بیمار کمک بیشتری می کند و هم به دانشگاه کمک می کند هر چند این موارد مرزهای در هم تنیده ای دارند، که نمی توانیم مرزها را کامل از هم جدا کرد ولی با این کار می توان یک افتراق خیلی خوبی را در این مبانی ایجاد کرد.

وب دا، با توجه به نقش مهم و اثرگذار اساتید در فضاهای مختلف آموزشی و پژوهشی و درمانی دانشگاه ، از نگاه شما یک استاد موفق در این حوزه‌ها چه شاخصه‌هایی دارد؟

اساتید قطعا مهم ترین عامل در محور علاقه دانشجویان به رشته های پزشکی و رشته های تخصصی پزشکی هستند. استاد نمادی است از اخلاق، علم، از رفتارهای اجتماعی، فرهنگی و می تواند بیشترین تأثیر را در آینده دانشجویان داشته باشد. نقشی که برای ما هم بوده است و اساتید می توانند مهم ترین الگو باشند در آینده دانشجویان.

ما در حوزه درماتولوژی اساتید بسیار بسیار برجسته ای در مشهد داشتیم که تک تک این افراد الگوی من بودند و همیشه به این افراد و به فکر آنها و نحوه برخورد و تواضع و فروتنی و علم داشتند و انها به عنوان الگوی من بودند و فکر می کردم همیشه و سعی می کردم از وجود آنها بهره ببرم.

الان هم رزیدنت هایی من می بینند که همیشه در همه جلساتم از اساتیدم نام می برم سعی می کنم هر کدام از رفتارهای اساتیدی را که یک رفتار برجسته است را در بین دانشجویان بتوان انتقال پیام را داشته باشم و برجسته کنم آن موضوع را و استادی که در حوزه اموزش، استادی که در حوزه اخلاقی و استادی که در حوزه مسائل انسان دوستانه و نگاه های مادی که در جامعه یک محور اصلی و یک آسیب است من از خیلی از اساتید پوست که به هیچ عنوان نگاه مادی ندارند همیشه به عنوان الگوی من هستند و سعی می کنم الگوها را در میان دانشجویان رشد و گسترش دهم.

هنوز ما اساتیدی در حوزه پوست داریم، که واقعا سعی می کنند در فرهنگ استفاده از وسایل ایرانی یک نقش پررنگی را داشته باشند در اتومبیل، لباس و وسایلی که استفاده می کنند واقعا به آن نکاتی که می گویند عمل کنند و این را ما درحوزه درماتولوژی داریم.

من در اینجا جا دارد که از استاد عزیزم دکتر ملکی یاد کنم، که یک الگوی کامل و به تمام معنا برای شخص بنده بوده اند چه در حوزه علم، اخلاق و پژوهش و در حوزه فردی و من واقعا سعی می کردم از دوره رزیدنتی رفتار خودم را به رفتار ایشان نزدیک کنم و همان روزهای اول که می خواستم پایان نامه را انتخاب کنم ترجیح دادم با استاد ملکی انتخاب کنم، که بتوانم ارتباط نزدیکتری با ایشان داشته باشم و نکات بسیار خوبی را از ایشان یاد گرفتم و تا جایی که یادم می آید در روز دفاع از پایان نامه خواهش کردم که کاش من شش ماه بیشتر به تحصیل بیشتر ادامه می دادم و برایم واقعا سخت بود که از فضای دانشگاه علوم پزشکی و ایشان و اساتید گروه جدا شوم و خدا توفیق داد که دوباره وارد دانشگاه علوم پزشکی مشهد شوم و درس آموزی و تلّمذ را از اساتید بزرگوارم در کنارشان هستم و بهره می برم و امیدوارم که همیشه خداوند حافظ عزیزمان باشد.

وب دا، در مسیر تحصیل و فعالیت‌های کاری آیا چالش ها و موانعی را هم تجربه کردید؟ در صورت پاسخ مثبت بفرمایید چطور با این چالش ها و موانع مقابله کرده اید؟

در مسیر تحصیل قطعا چالش ها و موانع وجود دارد یکی از دلایلی که ترغیب می کنم همیشه دانشجویان را که چند بُعدی باشند به این دلیل است که دانشجویی که چند بُعدی است قاعدتا می تواند مسائل را بهتر حلاجی و مدیریت کند و کنترل بهتری بر روی شرایط و اضطرارها دارد نسبت به دانشجویان تک بُعدی چرا که دانشجویان چند بُعدی توانسته اند خود را در حوزه های مختلف رشد دهند بنابراین با چالش ها و موانع مختلف قاعدتا بهتر می توانند کنار بیایند. چالش ها و موانعی که در مسیر تحصیل ما وجود دارد از جمله مسائل مالی، گاهی از دست دادن یکی از عزیزان، مسائلی که مربوط آینده زندگی ما است مثل ازدواج یا طلاق و یا اتفاقات بودن در یک شهر دور و فرهنگ غریب، این موارد چالش ها و موانعی است که پیش روی همه دانشجویان می تواند باشد و مقابله با چالش کلمه شاید خوبی نباشد مدیریت چالش ها و موانع و عبور کردن از این مسیرها برای آینده نکته ای است که باید تقویت شود. انسان هاي چند بعدي اگر يك بعد از زندگي خود را از دست بدهند، به دليل توانايي هاي بالايي كه دارند مقاوم خواهند بود و پايه هاي ديگر آنها تقويت مي شود، بنابراين انسان هاي چند بعدي نسبت به انسان هاي تك بعدي كمتر آسيب مي بينند و مي توانند توانايي هاي خود را در ابعاد ديگر گسترش دهند و به تكامل برسند.

وب دا، آیا خانواده هم در پیشرفت های تحصیلی و کاری شما نقش داشتند؟

 قطعا در پیشرفت های تحصیلی و کاری علاوه بر اساتید، پدر و مادر و همسر و برادر و خواهر نقش بسیار مهمی دارند و بدون حضور و حمایت آنها انسان ها نمی توانند، به پیشرفت ها و موفقیت های خود دست یابند بنابراین ما مدیون خانواده و اساتید هستیم و این دو بال هستند که باعث پیشرفت و تعالی ما می شوند.